۵.با او برنامه‌ی مورد علاقه‌اش را تماشا کنید
یکی از راه‌های ارتباط برقرار کردن با کودکان در سنین نونهالی و ایجاد فضایی برای صحبت درباره موضوعاتی که ممکن است تابو تلقی شوند، تماشای فیلم دلخواه فرزندتان همراه با او و خندیدن و صحبت کردن درباره آن با یکدیگر است. البته بهتر است زیاد داستان محتوای فیلم را سفت و سخت نگرفته و ارزش‌هایش را به انتقاد نکشید. 
هم‌چنین یکی دیگر از وظایف ما به عنوان پدر یا مادر، کمک به پسرها یا دخترهایمان است تا این مسئله را تشخیص دهند که این رسانه چطور می‌تواند خصوصیات جنسیتی را به آنها القا کند؛ رگبار پیام‌های فرهنگی که از سوی فلان برنامه سعی بر این دارد که به کودکان بفهماند دختر یا پسر بودن به چه معناست. به آنها کمک کنید معنای رد شدن از خطوط قرمز را بفهمند. اما تمام این کارها را آرام و با شوخ‌طبعی انجام دهید.
۶.بیش از حد واکنش نشان ندهید
پزشکان نسبت به این مسئله هشدار داده‌اند که شما به عنوان والدین در یک موقعیت بد، ممکن است در کل شرایط را بدتر کنید. دکتر استینر آدیر، این مسئله را با مثالی بیان می‌کند: دخترتان با گریه نزد شما می‌آید؛‌ او به مهمانی دوستش دعوت نشده است و تنها عکسی از آن را در یکی از فضاهای مجازی دیده است. والدین به او می‌گویند: «آه خدای من، باورم نمی‌شود که دعوت نشدی! وحشتناک است. الان به مادرش زنگ می‌زنم.» این نوع برخورد شما تنها پیاز داغ ماجرا را بیشتر و شعله‌های واکنش فرزندتان را شعله‌ورتر خواهد کرد.
۷.اما بی‌خیال هم نباشید
از آن دسته والدینی نباشید که همه چیز را نادیده می‌گیرند. چون با این کار ممکن است کودک احساس کند به او و مسائلش بی‌اعتنا هستید. در کل افراط در هیچ روندی مناسب نیست و بهتر است در همه حال، خصوصا برخورد و تعامل با فرزندتان جانب اعتدال را رعایت کنید. 
۸.سعی کنید عواطف و احساسات فرزندتان را تقویت کنید
یکی از سخت‌ترین چیزها برای پسران در این سن، پیام‌ها و نشانه‌هایی است که درباره فرهنگ و افکاری درباره ظرفیت عشق، رابطه دوست واقعی و روابطی که برایشان بسیار مضر است می‌شنوند. در واقع آنها بر این باورند که هر آنچه با احساسات سر و کار داشته باشد –مثل عشق، غم، آسیب‌پذیری– دخترانه بوده و بنابراین بد است.
در این مرحله والدین باید هر کاری از دستشان برمی‌آید انجام دهند تا پسرها را تشویق کنند در خانه حساس و خوش‌طبع باشند. 
۹.دخترها را به ورزش کردن تشویق کنید
اعتماد به نفس دخترها معمولا در سنین ۹ سالگی به اوج خود رسیده و بعد از آن به مرور کم می‌شود، اما تحقیقات نشان می‌دهد دخترانی که در تیم‌های ورزشی‌ بازی می‌کنند، اعتماد به نفس بیشتری دارند. در واقع این نوع دختران تمایل بیشتری برای انجام فعالیت‌های درسی داشته و مشکلات کمتری نسبت به تصویر خود از بدن‌شان دارند. خانم آنیا بوگو، طراح و خالق برنامه توانمندسازی دختران به نام «دختر واقعی» می‌گوید: تجربه نشان می‌دهد که پیوندی بسیار شایع و عادی بین دخترانی که در ورزش‌های تیمی بازی می‌کنند و آنهایی که از اعتماد به نفس پایین رنج می‌برند وجود دارد، چرا که این دسته دوم به خاطر ارزش‌های شخصی خود مدام دختران دیگر را دیده یا خود را با آنها مقایسه می‌کنند، به جای آنکه برای تأیید شدن حواسشان به پسران باشد.
حرف آخر:
سعی کنید از سنین پیش از نوجوانی بین خود و فرزندتان احساس اعتماد را ایجاد کنید و او را از این مسئله مطمئن کنید که در دنیای جدیدی که قرار است به آن پا بگذارد، هر اتفاقی بیفتد، می‌تواند روی شما حساب کند.
منبع: webmd 

اگر در خانه یک نوجوان لجباز دارید بخوانید!