ترب یا تربچه نام یک گونه از تیره شب‌بویان
است. این گیاه نخستین بار در پیش از زمان امپراتوری روم در قاره اروپا پرورش یافت.
ترب در زمان حاضر در سرتاسر جهان کشت و مصرف می‌شود.
ترب‌ها با توجه به اندازه، رنگ و
زمان لازم برای کشت به انواع و گونه‌های متعددی دسته‌بندی می‌شوند. گروهی از ترب‌ها
به منظور تهیه دانه کشت شده و تعدادی دیگر در صنعت دانه‌های روغنی استفاده می‌شوند.
برخی از خواص این گیاه عبارتند از:
• برگ و ریشه تربچه دارای مقدار فراوانی ویتامین C است.
• مقدار ویتامین C موجود در برگ‌های این سبزی، نسبت به ریشه آن پنج
برابر بیشتر است.
• ریشه کروی و قرمز این سبزی همچنین دارای مقادیر فراوانی پتاسیم، اسید
فولیک و مس است.
• تربچه خاصیت ضد سرطان دارد و مدت مدیدی است که از این سبزی برای درمان
اختلالات کبدی استفاده می‌شود.
• از تربچه برای دفع سنگ‌های کلیوی استفاده می‌شود و برای درمان نقرس و
روماتیسم مفید است.
• اگر برگ آن همراه با غذا خورده شود کمک خوبی برای هضم غذا است. آب برگ
تربچه برای تقویت چشم مفید است.
• خوردن تخم تربچه، ترشح شیرمادر را زیاد می‌کند.
•
تخم تربچه اشتهاآور است.