بهترین دوستم ؛ فرزندم

حمیدرضا محمدیان
چگونه با نوجوان مان دوست بشویم تا با ما ارتباط مثبت و موثر برقرار کند؟

شکایت والدین
بیشتر نوجوان‌ها از این است که فرزندم پرخاشگری می‌کند، ارتباط مثبتی با من ندارد،
پنهانکاری می‌کند و خود را موظف به پاسخ گفتن به سوال‌های من نمی‌داند اما مگر
نوجوان سرکش امروز همان کودک مطیع دیروز نیست. چه اتفاقی بین شما و فرزندتان
افتاده که او با شما احساس راحتی نمی‌کند؟ کمی به رفتارهای خودتان با او فکرکنید؟
آیا رفتارهای خودتان هم عوض نشده است؟ آیا تلاشی برای برقراری یک ارتباط واقعا
دوستانه داشته‌اید و به نتیجه نرسیده‌اید؟ ارتباطی واقعا دوستانه با صداقت کامل

تربیت فرزند نه‌
تنها سهل و ساده نیست بلکه والدین در این راه وظیفه دشوار و مسؤولیتی سنگین برعهده
دارند. والدین در بسیاری از موارد باید قبل از پیش آمدن مساله و مشکلی برای
فرزندشان انتظار آن را داشته باشند و درباره آن آگاهی‌های لازم را کسب کنند.
متاسفانه والدین در بیشتر اوقات هنگامی‌ که با مساله‌ای در تربیت فرزندشان روبه‌رو
می‌شوند برحسب دانش خودشان اقدام می‌کنند و بعد از اینکه نتیجه‌ای حاصل نشد یا
اینکه اوضاع حادتر شد به این فکر می‌افتند که آگاهی‌شان را افزایش داده یا از
متخصص کمک بگیرند
.

تاثیر والدین بر
نوجوان

رابطه پدر و
مادر با فرزند مبنا و الگوی روابط بعدی فرزند قرار می‌گیرد. کودک از نزدیک پدر و
مادرش را می‌بیند و شاهد همه رفتار، اعمال و گفتار آنهاست. برخلاف تصور والدین،
کودکان از سنین خیلی پایین از آنچه در محیط اطرافشان اتفاق می‌افتد درک بالایی
دارند
.

در ادامه این
روند، در سال‌های پیش از دبستان،کودکان به هویت جنسی خود پی می‌برند و با تفاوت‌های
جنسیتی آشنا می‌شوند و در گام بعدی با همسان‌سازی با والدین به‌خصوص با والد
همجنس، رفتارها و الگوهای متناسب با جنس را فرامی‌گیرند
.

در سال‌های
بعدی، علاوه بر پدر و مادر و اعضای خانواده، افراد مهم دیگری نیز به دنیای نوجوان
پا می‌گذارند؛ همسالان و دوستان. در سنین نوجوانی گرایش به دوستان و پرداختن به
علایق مشترک با دوستان افزایش می‌یابد و تاثیر همسالان و دوستان بر نوجوانان بسیار
بالاست
.

برخورد مناسب
والدین

والدین نباید
نسبت به اینکه نوجوان ابراز وجود و هویت می‌کند، دیدگاهی منفی داشته باشد. اگر پدر
و مادری از همان ابتدا سعی کنند در برابر این جریان طبیعی که در نوجوانی اتفاق می‌افتد
بایستند، قطعا محکوم به شکست خواهند بود
.

 به‌طورکلی
والدین باید از این ابراز وجود که نشانه بلوغ روانی و پیشرفت و تحولی مثبت در
نوجوان است، استقبال کنند اما مشکل زمانی پیش می‌آید که انتخاب‌های نوجوان با ارزش‌های
خانواده متضاد باشد. در چنین مواقعی والدین باید قبل از هر چیز آرامش خود راحفظ
کنند و به هیچ وجه اعمال زور و تعیین تکلیف نکنند چون این شیوه اصلا جوابگو نیست.
پس چه باید کرد؟

ایجاد رابطه
دوستانه با نوجوان

پژوهش‌ها نشان
داده هر چه سن فرزندان بالاتر می‌رود و وارد مرحله نوجوانی و جوانی می‌شوند تنها
چیزی که می‌تواند پیوند فرزند را با والدین و خانواده حفظ کند و باعث شود فرزندان
همچنان از پدر و مادر تاثیر بگیرند وجود یک رابطه خوب و دوستانه بین آنهاست
. 

اگر ما بتوانیم
با نوجوان یک رابطه خوب داشته باشیم می‌توانیم تاثیرهایی روی او بگذاریم و او را
از این مرحله نیز به سلامت عبور دهیم و اگر این ابزار را در اختیار نداشته باشیم،
باید واقعا نگران باشیم زیرا امکانات کمتری برای تاثیرگذاری بر نوجوان داریم
.

مساله اصلی که
باید مد نظر داشت آن است که ایجاد یک رابطه خوب و دوستانه با نوجوان از دوران
کودکی شکل می‌گیرد. اگر والدین ارتباطی خوبی با فرزند نداشته باشند نمی‌توانند در
دوره نوجوانی یک‌باره تغییر رویه بدهند. به همین دلیل، پدر و مادر باید همواره
پیشاپیش پیش‌بینی کنند که در قدم بعدی چه چیزی در انتظار آنها یا فرزندشان است
.

 این
امر به آنها کمک می‌کند که از همان ابتدا پایه‌های ارتباط دوستانه با فرزندشان را
درست بنا کنند تا در دوره حساس نوجوانی از این رابطه خوب و دوستانه‌ای که بین آنها
و فرزندشان حکمفرماست، بهترین و بیشترین استفاده را کنند و بتوانند راهنمایی‌های
لازم را در اختیار نوجوان قرار دهند
.

اهمیت بحث و گفت
وگو

در دوره نوجوانی
والدین بدون ترس از اینکه اگر نوجوان فلان حرف را زد یا فلان خواسته را بیان کرد،
باید تا جای ممکن با نوجوان صحبت کنند. 
گاهی نوجوانان سوالاتی را مطرح می‌کنند و والدین از شنیدن آنها نگران می‌شوند
و گمان می‌کنند اگر راجع به آن با نوجوان صحبت کنند قبح آن از بین می‌رود یا اینکه
نوجوان به انجام آن کار تشویق می‌شود. به همین دلیل از باز کردن بحث و دادن
اطلاعات به نوجوان طفره می‌روند. بعضی از والدین هم از مطرح شدن این مسائل بسیار
مضطرب می‌شوند و در برابر نوجوان موضع می‌گیرند. هیچ یک از این واکنش‌ها صحیح
نیست.  اگر نوجوان بداند که با مطرح کردن
مساله‌ای با مخالفت و منع خانواده روبه‌رو می‌شود قطعا پنهان‌کاری می‌کند. والدین
باید بپذیرند که نوجوان تا چند سال آینده یک بزرگسال محسوب می‌شود؛ بنابراین باید
مانند یک بزرگسال بنشینند و با او صحبت کنند. اگر بستر بحث و گفت‌وگو در خانواده
فراهم باشد والدین در مواجهه با مسائل و مشکلات قدرت بیشتری خواهند داشت.سلامت

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
مطالب پیشنهادی

نظر خود را وارد نمایید
لغو پاسخ