بیماری مزمن و پیشرونده‌ای است که با تحلیل رفتن غضروفی که بخش انتهایی استخوان‌ها را در مفاصل می‌پوشاند، مشخص می‌شود. نتیجه این بیماری، درد و سفتی در مفصل و عضلات و رباط‌هایی است که آن را احاطه می‌کنند. درمان جراحی برای این بیماری وجود ندارد ولی با تدابیری می‌توانید مانع پیشرفت آرتروز شوید که از مهم‌ترین تدابیر مورد بحث، ورزش‌های خاص است. آرتروز یکی از علل اصلی معلولیت و ناتوانی است. هم مردان و هم زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند اما زنان معمولا پس از 55 سالگی، حدود 10 سال دیرتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند. این بیماری اغلب مفاصل لگن، زانوها، ستون فقرات و دست‌ها را گرفتار می‌کند.
از آنجایی که اغلب افراد مبتلا به آرتروز سالمند هستند (حدود نیمی از افراد بالای 65 سال درجاتی از آرتروز را دارند) مدت‌ها تصور می‌شد که این بیماری بخش طبیعی پیری است که بیانگر فرسودگی غضروف مفصل در طول عمر است اما کارشناسان اکنون می‌دانند که عوامل بسیاری علاوه بر سن در ایجاد آرتروز دخیل هستند.
خطر ابتلا به آرتروز ممکن است به ارث برسد. آسیب‌ها یا بیماری‌ها نیز ممکن است تخریب غضروف مفصل را شدت بخشند. سرعت پیشرفت آرتروز به ژنتیک، نیروهای بیومکانیکی و فرآیندهای زیستی و شیمیایی بستگی دارد که همه آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
افزایش وزن به شدت با آرتروز ارتباط دارد زیرا وزن اضافه فشار وارد بر زانوها، لگن و ستون فقرات را افزایش می‌دهد. بررسی مداوم افرادی که در فرامینگهام ماساچوست زندگی می‌کنند، نشان داده است افراد دارای اضافه وزن در دهه 20 زندگی، در دهه 30 و در دهه 40 زندگی میزان بالاتر آرتروز دارند. سنگین‌‌ترین زنان در مقایسه با لاغرترین زنان دو بار با احتمال بیشتر دچار آرتروز می‌شوند و احتمال آرتروز زانو در آنها سه برابر است. در «بررسی سلامت پرستاران» در آمریکا نشان داده شد که زنانی که در 18 سالگی بیشترین وزن را داشتند، نسبت به زنان با کمترین وزن 7 بار بیشتر در معرض خطر آرتروز مفصل لگن بوده‌اند.
منبع : بیتوته