آسیب‌ها و شکستگی‌ها در شرایط مختلفی مانند زمین‌لرزه، تصادف یا انفجار و یا وارد آوردن فشار زیاد یا مصرف داروی استاتین می‌تواند آسیب‌های خطرآفرینی به کلیه‌ها وارد کند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد استامینوفن می‌تواند از کلیه‌ها در برابر آسیب‌ها مراقبت کند. این یافته‌ها، تحقیق و بررسی‌های بیشتری را در این زمینه درباره‌ی تاثیر این دارو در بیمارانی که دچار آسیب عضلانی شده‌اند پوشش می‌دهد. در واقع می‌توان گفت این کاربرد، کاربرد بسیار شاخص استامینوفن است.
وقتی عضله‌ی اسکلتی آسیب می‌بیند، در واقع تحلیل رفته و وضعیت وخیمی پیدا می‌کند، که معمولا به این وضعیت رابدومیولیز می‌گویند، و محتوای سلولی آن از جمله میوگلوبین منتشر می‌گردد. حدود ۱۰ سال قبل، دکتر جکسون رابرتز و همکارانش طی آزمایشاتی که بر روی موش‌ها انجام دادند دریافتند که این میوگلوبین منتشرشده در کلیه‌ها رسوب کرده و باعث اختلالاتی در کلیه می‌شود و آسیب‌های اکسایشی به آن وارد می‌کند. در همان زمان دو دانشمند دیگر تأثیرات استامینوفن را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که استامینوفن می‌تواند فعالیت «پروکسیداز» را در آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز متوقف کند. این دانشمندان طی مراوداتی با هم به این نتیجه رسیدند که میوگلوبین در مدل رابدومیولیز موش‌ها دارای نوعی فعالیت پروکسیدازِ ساختگی است که مشابه همان فعالیت پروکسیدازی است که توسط استامینوفن مسدود و متوقف شده بود. بنابراین به این نتیجه رسیدند که شاید استامینوفن بتواند مانع از فعالیت پروکسیدازِ ساختگی هموپروتئین‌هایی مثل میوگلوبین شود.
آنها استامینوفن را قبل و بعد از آسیب عضلات اسکلتی در مدل موش‌ها بررسی کرده و دریافتند که مانع از آسیب اکسایشی به کلیه‌ها شده و در واقع آسیب‌های کلیوی را کاهش می‌دهد. مدل رابدومیولیز موش در واقع یک مدرک عالی است که می‌توان در آزمایشگاه و در ارتباط با مصرف مؤثر استامینوفن از آن استفاده کرد.
(منبع: allhealthsite)
آیا استامینوفن تنها درد را کاهش می‌دهد؟