بر اساس یافته‌های محققان آمریکایی، بیماران دچار سکته‌ی قلبی که فاقد بیماری گرفتگی سرخ‌رگ‌های قلبی هستند باید برای ممانعت از وقوع آنژین درمان شوند. محققان می‌گویند از هر 4 بیمار، یک نفر پس از سکته‌ی قلبی در خطر دچار شدن به آنژین پایدار است، حتی اگر بیمار دچار بیماری سرخ‌رگ‌های قلبی نباشد.
این تحقیق مشخص کرد که احتمال بستری شدن مجدد این بیماران طی یک سال پس از وقوع سکته‌ی قلبی به اندازه‌ی افراد دچار بیماری سرخ‌رگ‌های قلبی است.
این تحقیق اولین تمرکز بر روی بروز آنژین پایدار پس از حمله‌ی قلبی اولیه و بستری مجدد در افراد بدون بیماری سرخ‌رگ‌های قلبی نسبت به آنانی که دچار انسداد سرخ‌رگ‌های قلبی بودند است.
آن‌طور که محققان می‌گویند قبلاً می‌دانستیم که افراد دچار حمله‌ی قلبی فاقد بیماری سرخ‌رگ‌های قلبی در خطر ایسکِمی هستند، اما احتمال آنژین پس از حمله‌ی قلبی سابقاً مشخص نشده بود.
محققان برای اینکه بدانند آیا احتمال آنژین طی 12 ماه پس از حمله‌ی قلبی در افراد فاقد بیماری سرخ‌رگ‌های قلبی به اندازه‌ی آنانی است که دچار بیماری سرخ‌رگ‌های قلبی هستند، اطلاعات مربوط به 5.539 بیمار از 31 بیمارستان را مورد بررسی قرار دادند.
بر اساس نتایج به دست آمده 25 درصد بیماران فاقد انسداد سرخ‌رگ‌های قلبی طی یک سال پس از حمله‌ی قلبی دچار آنژین شدند. محققان توصیه می‌کنند که علائم آنژین باید به صورت تهاجمی مدیریت شوند تا شرایط فرد بهبود یابند.
چنان که محققان می‌گویند: از آنجایی که این بیماران گزینه‌ی مناسبی برای ریوسکولاریزیشن نیستند، برای بهبود سلامت و کیفیت زندگی آن‌ها باید از روش‌های آنتی‌آنژینال استفاده نمود.
سرپرست تحقیق، دکتر آنا گرودزیسنکی می‌گوید: یافته‌های ما اهمیت درمان‌های تهاجمی در افرادی که دچار حمله‌ی قلبی شده‌اند و فاقد انسداد سرخ‌رگ‌های قلب هستند را برای کاهش احتمال ابتلا به آنژین، بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از نیاز به بستری مجدد روشن ساخت.
(منبع: medicinenet)
تاثیر ژن درمانی در درمان آنژین