خود آزاری و فکر خودکشی، بخش نگران‌کننده بسیاری از بیماری‌های روانی هستند؛ اما کسانی که از اختلال شخصیت مرزی (BPD) رنج می‌برند، با خطرات بزرگ‌تری مواجه هستند. در واقع، خود آزاری و اقدام به خودکشی در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی آن قدر رایج است که این موارد به عنوان معیارهای تشخیص این اختلال در نظر گرفته می‌شوند. نزدیک به 80٪ از بیمارانی که اختلال شخصیت مرزی دارند، دست به خودکشی می‌زنند. نرخ مرگ و میر در این بیماران بین 8 تا 10% است. به گزارش مرکز تحقیقات اختلالات رفتاری و سوء مصرف مواد (SAMHSA) در ایالات متحده، این میزان مرگ و میر 50 مرتبه بیشتر از نرخ مرگ و میر در بین جمعیت عمومی است.
رفتارهای مخرب نیز بخشی از این اختلال هستند. بریدن، سوزاندن، ضرب و شتم، کشیدن موها، کوبیدن سر و کندن پوست از جمله اقداماتی هستند که از مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی سر می‌زند. سه چهارم از مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی حداقل به یکی از اقدامات فوق دست می‌زنند. دلایلی که برای این اقدامات مطرح می‌شوند، متفاوت است و گاها هم پوشانی دارد. اما رایج‌ترین دلایل آن عبارتند از:
•تلاش برای تبدیل درد روانی به درد جسمانی
•تلاش برای احساس یک درد واقعی تر
•تلاش برای ابراز خشم و نا امیدی و یا کنترل احساسات
•به عنوان تنبیه شخصی
•به عنوان درخواست توجه یا کمک
خود آزاری به اقداماتی گفته می‌شود که صرفا برای آسیب رساندن به خود انجام می‌گیرند و هدفی غیر از خودکشی دارند. در واقع، بیمار به دنبال آن است که با درد کشیدن به مقابله با درد برود.
واکاوی واقعیت‌های پیرامون اختلال شخصیت مرزی، پتانسیل این اختلال در شکل دادن به واکنش‌های مخرب را توضیح می‌دهد. این بیماری پیچیده با ترس شدید از رها شدن، تکانشگری، ریسک‌پذیری، ناپایداری، عصبانیت، طغیان، واکنش‌های افراطی و احساساتی همراه است که همواره در محدوده افراط و تفریط قرار دارند. این اختلال افراد را به ایجاد روابط موقت و زودگذر وا می‌دارد. به علاوه، اختلال شخصیت مرزی می‌تواند با احساس پوچی و از هم گسیختی همراه باشد. احساسات بدگمانانه یا پارانویید نیز بخشی از این اختلال پیچیده هستند.
اگر به دنبال درمان هستید، به یک متخصص بهداشت روانی با تجربه در زمینه اختلال شخصیت مرزی مراجعه کنید. آنها می‌دانند که بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب به درمانگر خود وابستگی شدیدی پیدا می‌کنند و ممکن است از ترس جدا شدن از او آسیب ببینند. برخی از بیماران گاها به صورت عمدی یا غیر عمدی مانع از روند درمان می‌شوند تا ارتباط خود را با درمانگرشان حفظ کنند.
اختلال شخصیت مرزی در برخی موارد با شرایط دیگری همراه است که باید به طور همزمان تحت درمان قرار بگیرند تا شانس بهبودی بیمار به حداکثر برسد. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که 62 درصد از بیمارانی که تحت درمان اختلال شخصیت مرزی هستند، از اختلال مصرف مواد نیز رنج می‌برند. مصرف مواد مخدر و الکل نه تنها مانع از موفقیت روند درمان می‌شوند، بلکه به نوبه خود بسیار خطرناک هستند. سوء مصرف مواد موجب افزایش تکانشگری، ریسک پذیری و خودکشی در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی می‌شود.
از آنجایی که مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی گاها از اینکه رفتارها و احساساتشان خارج از نرم است مطلع نیستند، از پذیرش بیماری خود سر باز می‌زنند. افراد خانواده نخستین کسانی هستند که می‌توانند به بیمار کمک کنند. اما مهم نیست چه کسی قدم اول را بر می‌دارد، آنچه که اهمیت دارد انجام درمان است. نیروی مخرب این اختلال یک مشکل واقعی است و نباید نادیده گرفته شود.
(منبع: psychologytoday)

تغییرات قبل از پریود بیانگر شدت اختلال دوقطبی است