تری‌گلیسیریدها به‌طور قابل توجهی به غذای خورده شده پاسخ می‌دهند و نسبت به سطح ناشتا، چند ساعت پس از صرف غذا، 5 تا 10 برابر افزایش می‌یابند. حتی سطوح ناشتای آن هم روز به روز ممکن است با هم تفاوت داشته باشد. بنابراین، تغییرات متوسط در عددهای تری‌گلیسیرید ناشتا در روزهای متفاوت نباید به عنوان وضعیت غیرطبیعی درنظر گرفته شود.
داروهای خاص مانند کورتیکواستروئیدها، مهارکننده‌های پروتئاز که برای درمان بیماری ایدز استفاده می‌شوند، بلوک‌کننده‌های بتا و استروژن‌ها می‌توانند سطح تری‌گلیسیرید خون را افزایش دهند.
امروزه تمایل روزافزونی وجود دارد که سطح تری‌گلیسیرید در حالت غیرناشتا اندازه‌گیری شود، چون اعتقاد بر این است که نمونه غیرناشتا می‌تواند بیشتر از سطح ناشتا وضعیت معمول‌گلیسیریدهای در گردش را در اغلب مواقع روز نشان دهد. البته هنوز مشخص نیست چگونه می‌توان این سطوح را برای بررسی سطح خطر فرد تفسیر کرد و در راهنمای بالینی هم توصیه‌ای مبنی بر استفاده از اندازه‌های غیرناشتا نیامده است و اولویتی برای آنها تعیین نشده است.
استراتژی‌هایی برای کاهش سطح تری‌گلیسیرید: برای بسیاری از افراد، تری‌گلیسیرید بالا در اثر وضعیت دیگری مانند دیابت، چاقی، نارسایی کلیوی یا اعتیاد به الکل ایجاد می‌شود. در این شرایط، باید در ابتدا علت اولیه درمان شود تا سطح تری‌گلیسیرید به حد طبیعی خود بازگردد.
اگر بیماری‌های دیگر باعث افزایش سطح تری‌گلیسیرید نشده باشند، اغلب سطح بالای تری‌گلیسیرید همراه با کلسترول بالا دیده می‌شود و درمان باید مستقیما بر کاهش هر دو تمرکز داشته باشد. تغییرات سبک زندگی مانند رژیم غذایی سالم و ورزش کردن اغلب استراتژی اولیه برای کاهش سطح آنها در نظر گرفته می‌شود. اگر با این روش‌ها به هدف درمانی نرسیم، داروهای کاهنده سطح چربی خون مانند استاتین‌ها اغلب تجویز می‌شوند. در این زمینه باید حتما با پزشک خود مشورت کرده و طبق تجویز وی عمل نمائید.
آیا می‌توان سطح تری‌گلیسیرید را در منزل پایش کرد: محصولات چندی برای تست سطح چربی در منزل وجود دارند. این محصولات به دو دسته تقسیم می‌شوند. یک نوع از آنها، نمونه را در منزل جمع کرده و سپس آنها را به آزمایشگاه پست می‌کنند تا تست شوند.
در نوع دوم محصولات، فرد می‌تواند خود همه مراحل انجام تست را در منزل انجام دهد. البته موسسات و انجمن‌های علمی معتبر این موارد را به رسمیت نمی‌شناسند و شاید بهتر باشد قبل از استفاده از آنها، در موردشان بیشتر تحقیق کنید و بعد تصمیم به خریدشان بگیرید.
لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم (VLDL) چیست و ارتباط آن با تری‌گلیسیرید چیست؟ این نوع از چربی یکی از ذرات اصلی لیپوپروتئین در خون است. دیگر لیپوپروتئین‌ها، شامل کلسترول خوب (HDL) و چربی بد (LDL) هستند که حتما با آنها آشنایی دارید. هر یک از این ذرات حاوی ترکیبی از کلسترول، پروتئین و تری‌گلیسیرید هستند، اما مقادیر آنها در هر یک از این ذرات متفاوت است.
لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم حاوی بیشترین مقدار تری‌گلیسیرید است. LDL بیشترین مقدار کلسترول و HDL هم بیشترین مقدار پروتئین را دارد. از آنجا که VLDL بیشترین مقدار تری‌گلیسیرید در گردش را در خود جای داده و از سوی دیگر، ترکیب ذرات مختلف نسبتا ثابت هستند، امکان دارد بتوان مقدار کلسترول VLDL را با تقسیم مقدار تری‌گلیسیرید (بر حسب میلی‌گرم در دسی‌لیتر) بر 5 به دست آورد.
در حال حاضر، روش آسان و مستقیمی برای اندازه‌گیری کلسترول VLDL در دست نیست، بنابراین اغلب برای محاسبه کلسترول VLDL از همین روش استفاده می‌شود. البته اگر مقدار تری‌گلیسیرید از 400 میلی‌گرم در دسی‌لیتر بیشتر باشد، این روش ارزش ندارد. سطوح افزایش یافته کلسترول VLDL با افزایش خطر بیماری قلبی و سکته مغزی همراه است.
منبع: روزنامه سپید – labtestsonline.org
لینک مرتبط: مبتلایان دیابت چطور از افت قند خون شبانه نجات پیدا کنند!