چرا مقدار بارندگی در شهرهای کشورمان با هم فرق دارد؟
چرا مقدار بارندگی در شهرهای کشورمان با هم فرق دارد؟ آیا دلیل علمی برای تفاوت مقدار بارندگی در شهرهای کشورمان وجود دارد، دلایل مختلفی برای تفاوت مقدار بارندگی در شهرهای مختلف کشور وجود دارد. این تفاوت در مقدار بارندگی در شهرهای کشورمان به موقعیت جغرافیایی،موانع طبیعی مثل کوه ها،شرایط آب و هوایی بستگی دارد. در ادامه شرایط آب و هوایی شهرهای مختلف کشور می پردازیم.
اینکه مقدار بارندگی در شهرهای کشورمان باهم فرق دارد به دلیل شرایط جوی حاکم بر شهرهای مختلف است که در ادامه آن هارا بازگو میکنیم.
آذربایجان شرقی:
به طور کلی آب و هوایی سرد و خشک دارد، تحت تأثیر باد است و جزو مناطق نیمه خشک به حساب می‌آید.
آذربایجان غربی:
از مناطق کوهستانی کشور است. آب و هوای آن در وضعیت حد فاصل آب و هوای سواحل دریای مازندران و اقلیم صحرایی است.
اردبیل:
این استان از ارتفاعات کوهستانی سبلان است. کوهستانی سرد و معتدل با بارندگی در تمام فصول که شدت این بارندگی‌ها در بهار و پاییز بیشتر است.
اصفهان:
این استان در مرکز فلات ایران قراردارد. از دو بخش کوهستانی و جلگه‌ای تشکیل شده است و به طور کلی آب و هوایی معتدل دارد.
البرز:
در فصول سرد سال متأثر از سیستم‌های شمالی و شمال غربی است. بارندگی در ماه‌های آبان و آذر آغاز می‌شود و تا اواسط اردیبهشت ماه ادامه دارد.
بوشهر:
این استان در منطقه‌ی فوق حاره قرار دارد. در نتیجه مهم‌ترین پدیده‌ی آن گرمای هواست. در فصل زمستان به علت هجوم و گسترش هوای سرد شمالی و دریای مدیترانه به سمت شرق، آب و هوایی مناسب، توأم با ابر و باران دارد.
تهران:
به علت موقعیت ویژه جغرافیایی، در این استان آب و هوای متفاوتی شکل گرفته است. مانند کویری، کوهستانی (رشته کوه البرز که باعث تعدیل هوا می‌شود)، مرطوب و باران‌زای غربی
چهار محال بختیاری:
به علت ماهیت کوهستانی‌اش در مسیر بادهای مرطوب مدیترانه‌ای قرار دارد و غالباً در مناطق مرتفع، نوع بارش به صورت برف می‌باشد.
خراسان جنوبی:
آب و هوای این استان خشک و بیابانی است و به دو دسته تقسیم می‌شود:
آب و هوای خشک و گرم
آب و هوای خشک و ملایم
رود خانه‌های آن نیز از نوع رود خانه‌های فصلی می‌باشد.
خراسان شمالی:
آب و هوای این استان متنوع است ولی در مجموع معتدل کوهستانی است. این تنوع به دلیل وجود کوهستان‌ها، جنگل‌ها، مراتع وسیع و منابع سرشار آب می‌باشد.
خوزستان:
استان خوزستان دارای آب و هوای مختلفی است:
نیمه بیابانی: آبادان، خرمشهر، ماهشهر، هندیجان
آب و هوای استپ گرم که شمال دزفول و شمال اهواز را در بر می‌گیرد.
زنجان:
تنوع آب و هوایی استان زنجان این ناحیه را به منطقه‌ای چهارفصل تبدیل کرده و ظرفیت‌های بالای گردشگری طبیعی را در آن ایجاد کرده است.
به همین دلیل طارم استان زنجان را هندوستان ایران می‌دانند. چشمه‌های آب معدنی، جنگل ها و روستاهای ییلاقی زیبا از جذابیت‌های این منطقه است.
خرداد و تیر بهترین ماه‌های سفر به این استان است. زمستان‌هایی پر برف و تابستان‌های معتدل و خشک دارد.
سمنان:
در یک تقسیم بندی کلی استان سمنان را به دو بخش کوهستانی و دشت‌های پایکوهی تقسیم می‌کنند:
در ناحیه‌ی کوهستانی امکانات معدنی وجود دارد که برای گذران اوقات فراغت مناسب است. در دشت‌های پایکوهی نیز بسیاری از شهرهای باستانی جای گرفته‌اند.
سیستان و بلوچستان:
در این استان میانگین حداقل دمای سرد ترین ماه سال بین حدود ۱۲تا ۱۳ درجه متغیر است. سردترین شهر استان زاهدان و گرم‌ترین آن ایرانشهر است. به طور متوسط بارندگی عمدتاً در ماه‌های زمستان صورت می‌گیرد.
فارس:
میزان بارندگی این ناحیه در فصل زمستان نسبت به دو فصل بهار و پاییز کمتر می‌باشد. هوای این ناحیه در زمستان‌ها معتدل و در تابستان‌ها بسیار گرم است.
قزوین:
آب و هوای این استان نیمه خشک است و در بعضی از مناطق آن هوای فرا سرد مشاهده می‌شود.
قم:
در منطقه‌ای خشک و کویری واقع شده. از آنجاییکه نزدیک به منطقه ی بیابانی مرکز ایران است، آب و هوای قم در زمره‌ی آب و هوای نیمه بیابانی محسوب می‌شود. علیرغم آب و هوای خشک و نیمه بیابانی، مناطق خوش آب و هوایی دارد که مناسب برای گذران تعطیلات و ایام گرم است.
کردستان:
میزان رطوبت و بارش مناسب باعث ایجاد جنگل‌های انبوه بلوط و گونه‌های مختلف درختان جنگلی شده است. این استان در فصول بهار و تابستان دارای جاذبه‌های جذب جهانگردان می‌باشد.
کرمان:
بارش‌های این منطقه در بازه‌ی زمانی ماه‌های آبان تا اردیبهشت رخ می‌دهد. بادهای غربی و شمال غربی باعث ریزش باران در زمستان و بهار می‌شوند.
کرمانشاه:
چهار اقلیم متفاوت دارد (که به طور مختصر دو مورد از آن‌ها را توضیح می‌دهیم):
اول: زمستان ملایم و تابستان گرم و خشک مانند منطقه‌ی قصر شیرین
دوم: زمستان و تابستان خنک مانند پاوه
به طور کلی از نظر آب و هوا به دو منطقه گرمسیر (غرب) و سردسیر (سایر نواحی) تقسیم می‌شود.
کهکیلویه و بویراحمد:
این استان به دو ناحیه‌ی سردسیری و گرمسیری تقسیم می‌شود:
گرمسیری: باران نسبتاً کم (از آبان تا اردیبهشت) که در این مناطق یخبندان به ندرت اتفاق می‌افتد.
سردسیری: بیشتر بارش به صورت برف است. فصل یخبندان در ماه‌های شهریور آغاز و تا اواخر اسفند ادامه دارد.
گلستان:
با توجه به موقعیت جغرافیایی و تحت تأثیر عرض جغرافیایی، دارای وزش بادهای محلی است. با وجود وسعت کم، آب و هوای مختلفی دارد.
گیلان:
اقلیم این استان به آب و هوای معتدل خزری معروف است. در این منطقه یخبندان بسیار کم اتفاق می‌افتد. میزان بارندگی به بادهای مرطوب بستگی دارد. در زمستان از شمال غرب، در بهار از شرق و در تابستان و پاییز از غرب دارای بارندگی می‌باشد.
لرستان:
دارای آب و هوای متنوع است. در زمستان هنگامی که شمال لرستان برف و کولاک و سرمای شدید جریان دارد، قسمت جنوبی آن از هوای مطبوع بارانی برخوردار است.
مازندران:
این ناحیه تحت متأثر از عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا است. بر خلاف تصور عموم که این ناحیه را یکسره معتدل می‌دانند، از تنوع آب و هوایی برخوردار است.
مرکزی:
در این منطقه گرم‌ترین ماه سال تیر ماه و سردترین ماه سال بهمن با دمای صفر درجه می‌باشد. اقلیم شهر آرام نیمه خشک و سرد است.
هرمزگان:
گرمی هوا مهم‌ترین پدیده‌ی مشهود اقلیمی آن است. این استان از مناطق گرم و خشک ایران است و اقلیم آن تحت تأثیر آب و هوای نیمه بیابانی است. سواحل آن در تابستان بسیار گرم و مرطوب است.
همدان:
این استان دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است. سردترین ماه‌های سال دی، بهمن، اسفند و گاهی فروردین است. با توجه به این اقلیم، بهترین زمان مسافرت به همدان از اواخر اردیبهشت تا اواخر مهر ماه است. در این مدت علاوه بر زیبایی و سرسبزی، آفتاب و درجه حرارت منطقه بسیار مطلوب است.
یزد:
آب و هوای استان یزد به علت قرار گرفتن در کمربند خشک جهانی دارای زمستان‌های سرد و نسبتاً مرطوب و تابستان‌های گرم و طولانی است. در تابستان ییلاق‌های شیرکوه پناهگاه مردم گرمازده‌ی این استان است.
فاطمه
عالی بود خسته نباشین
مریم سروری
بارندگی درهمه جا هست
زینب هاشملو
عالی