بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی عصبی است که از علائم شایع این بیماری می‌توان به مواردی از جمله لرزش، کندی در حرکت، سفت شدن عضلات، ناپایداری در راه رفتن، مشکل در تعادل و هماهنگی اشاره کرد.
با وجود اینکه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد؛ اما، می‌توان با مصرف دارو کیفیت زندگی را بهبود بخشید. در برخی از بیماران انجام عمل جراحی می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.
در مراحل اولیه بیماری ممکن است علائمی در ظاهر بیمار ایجاد نشود. به طور مثال ممکن است هنگام راه رفتن دستان تکان نخورد یا گفتار نامفهوم شود.
به طور کلی علائم پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می‌شود.
بیماری پارکینسون چه علائمی دارد
علائم ناشی از این بیماری می‌تواند در هر فردی متفاوت باشد. گاهی علائم اولیه به قدری خفیف است که بیماری متوجه آن نمی‌شود.
علائم ناشی از این بیماری از یک طرف بدن شروع می‌شود و در همان طرف بدتر خواهد شد. حتی ممکن است در هر دو طرف از بدن علائم وجود داشته باشد.
علائم ناشی از بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است:
لرزش
احساس لرزش معمولا در یک اندام، اغلب در دست یا انگشتان شما شروع می‌شود. ممکن است دستان شما نیز هنگام استراحت لرزش داشته باشد.
کندی در حرکت
با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است منجر به کندی در حرکات شما شود و کارهای ساده را برای شما دشوار و وقت گیر کند. ممکن است هنگام راه رفتن قدم‌های شما کوتاه‌تر شوند.
گاهی بلند شدن از روی صندلی برای شما دشوار می‌شود یا هنگام تلاش برای راه رفتن پاهای خود را می‌کشید.
سفت شدن ماهیچه‌ها
سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد. سفتی ماهیچه‌ها می‌تواند دردناک باشد و دامنه حرکتی را محدود کند.
اختلال در تعادل
حالت بدن شما ممکن است خمیده شود یا در نهایت به دلیل مشکلی که در وضعیت خود دارید، دچار اختلال در تعادل شوید.
کاهش حرکات ناخودآگاه
توانایی شما در انجام حرکات ناخودآگاه به شدت کاهش می‌یابد، به طور مثال حرکاتی مانند پلک زدن، لبخند زدن یا تکان دادن دست هنگام راه رفتن.
تغییر در گفتار
ممکن است صحبت کردن شما نسبت به گذشته حالت طبیعی نداشته باشد.
تغییر در نوشتار
نوشتن برای شما سخت می‌شود و نوشته‌های شما کوچک‌تر از حالت معمولی است.
در صورتی که هر یک از این علائم بیماری پارکینسون را داشتید، حتما باید برای بررسی و درمان به متخصص مغز و اعصاب در سعادت آباد مراجعه کنید.
علت ایجاد بیماری پارکینسون چیست
در این بیماری، برخی از سلول‌های عصبی خاص در مغز به تدریج تجزیه می‌شوند یا از بین می‌روند. بسیاری از علائم به دلیل از دست دادن نورون‌هایی است که پیام‌رسان شیمیایی در مغز به نام دوپامین تولید می‌کند.
هنگامی که سطح دوپامین کاهش می‌یابد، منجر به فعالیت‌های غیر طبیعی در مغز می‌شود که اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون را به همراه خواهد داشت.
علت ایجاد این بیماری مشخص نیست؛ اما، عوامل متعددی در ایجاد این مشکل نقش دارند که این موارد به شرح زیر است:
ژن‌ها
محققان به جهش‌های ژنتیکی خاصی اشاره کرده‌اند که می‌تواند منجر به بیماری پارکینسون شود؛ اما، این مورد بسیار نادر است.
محرک‌های زیستی
قرار گرفتن در معرض برخی از سموم‌های خاص یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون بعدی را افزایش دهد.
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می‌دهد، با این حال علت ایجاد چنین تغییراتی مشخص نیست این تغییرات شامل موارد زیر است:
- اجسام لویی در مغز
- آلفا سینوکلئین در اجسام لویی
عواملی که خطر بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد
مواردی که خطر این بیماری را افزایش می‌دهد به شرح زیر است:
سن
افراد مبتلا به این بیماری در حدود 60 سال یا بیشتر هستند.
وراثت
در صورتی که بستگان نزدیک شما مبتلا به این بیماری باشد، احتمال آن دو چندان خواهد شد.
جنسیت
آقایان بیشتر از خانم‌ها در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون قرار دارند.
قرار گرفتن در معرض سموم
قرار گرفتن مداوم در معرض علف‌کش و آفت‌کش‌ها ممکن است احتمال ایجاد این بیماری را دوچندان کند.
بیماری پارکینسون چه درمانی دارد؟
این بیماری قابل درمان نیست؛ اما، مصرف برخی از داروها می‌تواند به کنترل علائم کمک کند. در برخی از موارد پیشرفته‌تر ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.
علاوه بر این موارد پزشک توصیه‌هایی را برای شما در خصوص تغییر سبک زندگی و انجام ورزش‌های هوازی مداوم توصیه می‌کند. در برخی از موارد نیز فیزیوتراپی بسیار مهم است.
درمان دارویی
داروها ممکن است به شما در مدیریت راه رفتن، حرکت و لرزش کمک کند. مصرف این دسته از داروها باعث افزایش یا جایگزینی دوپامین می‌شود.
افراد مبتلا به پارکینسون، دوپامین مغزی پایینی دارند. معمولا پس از شروع درمان بیماران بهبود قابل توجهی را شاهد خواهند بود.
داروهایی که ممکن است پزشک برای شما تجویز کند:
- کاربی دوپا-لوودوپا
- کاربی دوپا-لوودوپا استنشاقی
- تزریق کاربی دوپا-لوودوپا
- آگونیست‌های دوپامین
- مهارکننده‌های مونو آمین
- آنتی کولینرژیک‌ها
- آمانتادین
در نهایت ممکن است بیمار با دارو درمانی بهبود پیدا نکند و پزشک عمل جراحی را برای او در نظر بگیرد.
بیشتر بخوانید: برای درمان ام اس به چه پزشکی مراجعه کنیم؟