بعد از انتشار نتایج برخی از مبنی بر اینکه زهر زنبور، مار و عقرب توان کشتن تومورهای سرطانی را دارد، حال محققان پیشنهاد استفاده از آنها را در جنگ علیه سرطان مطرح کرده‌اند.
به گزارش دیلی تلگراف، محققان دریافته‌اند سمی که در نیش زنبور یا خزندگان وجود دارد می‌تواند در محیط آزمایشگاهی، سلول‌های سرطانی پستان و پوست را از بین ببرد.
این گروه از پژوهشگران همچنین در نظر دارند این سموم را به صورت ذرات کوچک به بیمار بدهند تا با مانع شدن از نشت آن به خون، اثرات زیانبار آن روی انسان به حداقل برسد.
دکتر دیپانجان پن از دانشگاه ایلی‌نویز می‌گوید: «ما به روشی کاملا ایمن، سموم نیش زنبور را به صورت ذراتی در مقیاس نانو درآوردیم و از آنها برای از بین بردن سرطان پستان و پوست در آزمایشگاه استفاده کردیم. این ذرات که از سیستم ایمنی پنهان شده‌اند، سموم را مستقیما به سلول‌های سرطانی می‌برند و آسیبی به سلول‌های سالم نمی‌رسانند. این سموم پپتیدی که ما ساخته‌ایم، سفت و سخت در یک نانو ذره بسته بندی شده‌اند که وقتی در معرض جریان خون قرار می‌گیرد، از آن نشت نکند و در نتیجه اثر جانبی نداشته باشد».
زهر مار، زنبور و عقرب حاوی پروتئین‌ها و پپتیدهایی است که میتوانند به دیواره‌های سلول‌های سرطانی بچسبند. اما این سموم می‌تواند سلول‌های قلب و اعصاب را هم تحت تاثیر قرار داده و منجر به خونریزی‌های داخلی زیر پوست بدن شوند.
دکتر پن می افزاید: «نکته مهمی که درباره این سموم وجود دارد این است که توان آنها را کنترل کنیم. آنها بسیار توانمند هستند و همین دلیل مرگبار بودن آنها است. و اگر ما این توان را در راستایی که خود می‌خواهیم به کار بگیریم، نتیجه آن بسیار خوب خواهد بود».
محققان ماده ای به نام ملیتین را در زهر زنبور شناسایی کرده‌اند که مانع از تکثیر سلول‌های سرطانی می‌شود. میزان این ماده در سم زنبور به حدی کم است که نمی‌توان آن را در آزمایشگاه از سم استخراج و جدا کرد و برای کاربردهای بالینی بعدی آن را در آزمایشگاه سنتز کرد.
به نظر اعضای این گروه سم مارها و عقرب‌ها هم توان بسته بندی شدن داخل نانو ذرات را دارد و می‌توان از آنها به عنوان یک درمان احتمالی سرطان استفاده کرد. آنها امیدوارند که آزمایش‌های انسانی را در سه تا پنج سال آینده آغاز کنند.
این تحقیق در گردهمایی ملی انجمن شیمی آمریکا در سن‌فرانسیسکو ارائه شده است. (خبر آنلاین)
-=========================
یک آزمایش خون ساده برای تشخیص همه سرطان‌ها
پژوهشگران دانشگاه بردفورد انگلیس آزمایش خون ساده‌ای را برای تشخیص انواع مختلف سرطان ابداع کرده‌اند.
محققان انگلیسی آزمایش خون ساده‌ای را برای تشخیص همه انواع سرطان‌ها ابداع کرده‌اند. دانشمندان دانشگاه بردفورد تا به حال از روش خود برای تعیین سه نوع سرطان بهره گرفته‌اند که نتایج آن امیدبخش بوده است.
امید می رود زمانی فرا برسد که با انجام این آزمایش بتوان از انجام فرایند‌های گران و تهاجمی همچون کولونوسکوپی و بایوپسی (نمونه‌برداری از بافت زنده) اجتناب کرد. اما محققان می‌گویند این آزمایش دوران نوزادی خود را سپری می‌کند و هنوز باید کارهای بیشتری روی آن انجام شود.
قبلا برای تشخیص انواع مختلف سرطان، از آزمایش‌های خون متفاوتی استفاده می‌شد، اما محققان دانشگاه بردفورد امیدوارند که این آزمایش عمومی را برای تشخیص همه انواع سرطان‌ها به‌کار بگیرند.
این روش شامل قرار دادن گلبول‌های سفید خون در معرض نور فرابنفش است تا چگونگی تخریب دی.ان.ای آنها بررسی شود.
تحقیقات سرطان‌شناسی نشان داده که دی.ان.ای خون افراد مبتلا به سرطان پوست، روده بزرگ و ریه بسیار راحت‌تر از دی.ان.ای افراد سالم تخریب می‌شود. این بیماران که همگی در مرحله پیش‌سرطانی قرار داشتند، سطح متوسطی از تخریب را در دی.ان.ای نشان دادند.
محققان بر این باورند که نتایج این آزمایش تحت تاثیر بیماری‌هایی مانند سرما خوردگی یا آنفلوانزا که ممکن است روی سیستم ایمنی تاثیر بگذارند، قرار نمی‌گیرند و نتیجه نادرست نشان نمی‌دهند. نتیجه این تحقیق در ژورنال FASEB منتشر شده است.
سلول‌های تحت فشار
دایانا اندرسون، استاد دانشکده علوم زیستی دانشگاه بردفورد که سرپرست این تحقیق نیز هست، می‌گوید: «گلبول‌های سفید خون بخشی از سیستم دفاعی بدن هستند. ما می‌دانیم که این سلول‌ها وقتی با سرطان یا دیگر بیماری‌ها مبارزه می‌کنند تحت فشار هستند، بنابراین می‌خواهیم بدانیم که آیا در صورت قرار دادن آنها تحت فشار بیشتر با نور فرابنفش، هیچ چیز قابل اندازه‌‌گیری را می‌توان مشاهد کرد یا خیر.
آن چه ما دریافتیم این است که دی.ان.ای گلبول‌های سفید افراد مبتلا به سرطان راحت‌تر از دی.ان.ای افراد دیگر توسط نور فرابنفش تخریب می‌شود، بنابراین این آزمایش حساسیت بیشتر ژنوم سلول‌ها را در افراد مبتلا به سرطان نشان می‌دهد. این‌ها نتایج اولیه آزمایش هستند که روی سه نوع متفاوت از سرطان تکمیل شده‌اند، و ما هم قبول داریم که باید کارهای بیشتری انجام شود؛ اما تا همین جای کار هم نتایج قابل توجهی هستند».
این دیدگاه از پشتیبانی موسسه پژوهش‌های سرطان بریتانیا نیز برخوردار است، و آنها هم تاکید کرده‌اند که این تحقیق در مراحل اولیه خود به سر می‌برد.
دکتر انتیا مارتین، مدیر اطلاعات علمی موسسه پژوهش‌های سرطان بریتانیا، می‌گوید: «تشخیص سرطان در مراحل اولیه برای افزایش شانس زندگی اهمیت کلیدی دارد، اما هر روش جدید تشخیصی باید از همه جهات آزمایش شود تا از دقت و قابلیت اعتماد آن اطمینان حاصل کرد. هرچند این تحقیق کوچک جالب است، اما هنوز سوالات بسیاری درباره این ازمایش وجود دارد که بدون پاسخ مانده و تحقیقات گسترده‌تری مورد نیاز است تا اثبات کند آیا این روش برای تشخیص سرطان در مقیاس وسیع مفید است یا نه».
با این وجود، شرلی هادگسون، پژوهشگر ژنتیک سرطان و استاد دانشگاه سنت جورج لندن،شک و تردید بیشتری نسبت به پژوهش دانشگاه بردفورد دارد. او می‌گوید: «در مجموع، این تحقیقی کوچک با محدودیت‌های بسیار چشمگیر است. ما نمی‌توانیم از این پژوهش محدود، این مفهوم را استنباط کنیم که این آزمایش پژوهشی می‌تواند سرطان را شناسایی کند، و به طور یقین همه سرطان‌ها را نخواهد توانست پیش‌بینی کند. قبل از اینکه بتوانیم مشخص کنیم که این آزمایش چقدر در تشخیص سرطان مفید است، به آزمایش بسیار بزرگ‌تری نیاز داریم، گروه‌های بهتر کنترل شده بیماران هم از ملزومات آن است. (خبر آنلاین)