درختی است بلند در پاییز و زمستان خزان
نمی کند و همچنان سبز است . در مزه اش تند و تیزی کم و تلخی بسیار هست و گس مزگی از
تلخی بیشتر است . مزاج آن گرم و خشک است .
برگ و ثمر سرو قبض است و رطوبت ها را
تحلیل می برد و در همه حالات ثمرش از برگش قوی تر است .چسبندگی دارد ، خون را بند می
آورد و ضد عفونت است .می گویند ثمر ، شاخ و برگ سرو را بر آتش بگذارند پشه ها را می
گریزاند .
با سرکه و لوبیا بپزند و ناخن را به
آن بمالند لکه های ناخن می رود.
برگ سرو بهک را از بین می برد و مو
را سیاه می گرداند .
برگ ، شاخ و ثمر سرو تا نرم و ترند
داروی زخم اندام های سخت است .برگ ، شاخ و ثمر سرو با آرد جو باشد مورچگی و باد سرخ
را درمان می کند .
ضماد برگ تر و ثمر سرو برای فتق داروی
خوبی است . با آرد جو ضماد شود باد سرخ و همانند آن را علاج می کند . تقویت اعصاب می
کند . آماس بیضه را فرو می نشاند .سستی را از بین می برد و محکم می نماید .
ثمر سرو را بکوبند تا نرم بشود و با
انجیر فتیله سازند و در بینی بکشند گوشت زائد را از بین می برد . با سرکه بپزند مسکن
درد دندان است .
ضمادش در علاج ورم چشم مفید است .
آب پزش یا ثمرش را با آب انگور کهنه
بخورند برای علاج خون برآوردن ، دشواری نفس ، بلند نفسی و سرفه کهنه بسیار سودمند است
.
برگ سرو را با آب انگور کهنه سیاه بخورند
داروی عسر بول است و مواد رطوبتی ناسازگار را از رسیدن به مثانه باز می دارد .
در علاج قرحه روده مفید است و شکم را
از زائده های ناسازگار حفظ می نماید .