-نیاز او را به تنها بودن
درک کنید و آن را بپذیرید.
– سعی نکنید با ارائه راه‌حل‌های
مختلف در حل مشکلش به او کمک کنید.
-سعی نکنید با پرسیدن سوال‌هایی در مورد احساساتش با او
همدردی کرده یا او را تسلی دهید.
– نزدیک درِ غار تنهایی منتظر ننشینید تا او از آن بیرون بیاید.
-خودتان را مشغول و سرگرم کنید تا این مدت سپری شده و خودش از غار
تنهایی بیرون بیاید.
-یک مرد به هیچ وجه نباید
صرفا برای خوشحال کردن همسرش از غار تنهایی بیرون بیاید. اگر چنین کاری کرده و
ماهیت طبیعی خودش را انکار کند، بعدا تحریک‌پذیر و بسیار حساس می‌شود و باید منتظر رفتارهای
تدافعی، ضعف، خنثی، نامهربان و خشن از او بود.
-خانم های عزیز هم باید در
این مدت به کارها و سرگرمیهای دلخواه خود مشغول شوند و بدون هیچ نگرانی بگذارند او
دوران تنهایش را طی کرده و اتفاقا با این همکاری آقا زودتر از غار تنهایی بیرون
آورده و همان شوهر دوست‌داشتنی
همیشگی می‌شود.