توصیه ما که آموزش و پرورش هم آن را به معلم ها، به خصوص معلم ها و مربی های دبستان و پیش دبستان، ابلاغ کرده، این است که حتما هنگام حضور در کلاس، لباس هایی با رنگ های شاد و روشن بپوشند.
منظور ما از رنگ شاد حتما استفاده از مقنعه، مانتو یا پیراهن هایی با رنگ سرخابی و نارنجی نیست؛ منظور رنگ هایی مانند کرم، لیمویی، آبی آسمانی، سفید یا سبز است.
از آنجا که روحیه کودکان ازما بزرگ ترها لطیف تر است، دنیای آنها با شادی، نشاط و بازی همراه است و سلامت روانی شان به آن بستگی دارد و شخصیت آنها هنوز در حال رشد و شکل گیری است، ارتباط های آنها بیشتر به صورت لمسی است.
یعنی بچه ها از قدرت ذهن و تجزیه و تحلیل های منطقی، کمتر استفاده می کنند و به همین دلیل ارتباط آنها با محیط اطرافشان بیشتر به صورت کلامی و دیداری است.
به همین دلیل هم از مربیان مهد یا والدین کودکان خواسته می شود در ارتباط کلامی از صداهای ظریف و لفظ های زیبا (مانند عزیزم، قربونت برم، خاله جون یا…) برای ارتباط برقرار کردن با کودک استفاده و در حوزه دیداری هم با پوشیدن لباس هایی با رنگ های شاد با کودک ارتباط بیشتری برقرار کنند.
اصلا به دلیل همین لطافت روحیه بچه هاست که معمولا در دبستان ها و مهدهای کودک از رنگ های روشن و شاد برای رنگ آمیزی در و دیوار استفاده می شود. بچه ها در چنین فضایی سلامت روانی و آرامش بیشتری دارند و قادر به تحمل محیطی غیر از محیط خانه برای چند ساعت متمادی خواهند بود.
بچه ها با چنین فضایی می توانند ارتباط عمیق تری برقرار کنند.
پوشیدن لباس هایی با رنگ شاد به مادران و پدرانی که فرزند کوچکی در خانه دارند نیز توصیه می شود.
(سایت نی نی بان)