پرولاپس یا افتادگی رحم، معمولا در زنان پس از دوران یائسگی رخ میدهد، یعنی زمانی که حداقل یک یا دو مورد زایمان طبیعی داشتهاند. آسیب به بافتهای نگهدارنده رحم در دوران بارداری و هنگام زایمان از یک طرف و کاهش هورمون استروژن و تکرار فشار به رحم از طرف دیگر میتواند عضلات کف لگن را ضعیف کند و باعث افتادگی رحم شود.
اگر پرولاپس ناکامل رحم باشد یعنی رحم مقداری در واژن نزول می کند و سرویکس در یک سوم تحتانی واژن قرار گیرد یا وقتی که سرویکس کمی از واژن بیرون می زند. نیاز به درمان خاصی ندارد.استراحت و انجام ورزش های کف لگن توصیه میشود
وزن مناسبی را حفظ کنید.
عواملی که باعث فشار خارجی بر عضلات و رباطها میشوند، میتوانند افتادگی ایجاد کنند. چاقی از مهمترین این عوامل است، زایمانهای طبیعی مکرر مخصوصا زایمان کودک درشت یا زایمان سخت که در آن عضلات کف لگن و بافتهای نگهدارنده آسیب ببیند، وارد آمدن ضربه، افزایش سن، کاهش میزان هورمون استروژن، بیماریهایی که باعث افزایش فشار داخل شکم میشوند مثل تومورها، سرفه مزمن و زور زدن زیاد به هنگام یبوست مزمن، تناسب جسمی نامناسب، شغلهایی که در آن زن مجبور باشد اجسام سنگین را بلند کند در بروز این مشکل دخیل هستند. البته گاهی عوامل ژنتیکی در این امر دخالت دارند.
درجه و شدت افتادگی رحم متفاوت است. در افتادگی خفیف معمولا هیچ علامتی وجود ندارد، اما اگر شدید باشد، بیمار احساس پری در واژن میکند.
در موارد شدید پرولاپس رحم، گردن رحم زخم میشود. با بیرون زدگی رحم، به دلیل تماس با لباس زیر امکان عفونت رحمی افزایش مییابد. گاهی هم افتادگی سایر اندامها اتفاق میافتد، مثل افتادگی مثانه و رکتوم و همین امر باعث بروز اشکال در ادرار کردن و افزایش خطر عفونت میشود.