لخته‌های خون در ریه اغلب ظرف چند هفته یا چند ماه از بین می‌رود و علائم مربوط به آن نظیر کوتاه شدن نفس‌ها و یا درد سینه هم در این مدت خوب می‌شود. اگر لخته‌های خون به طور کامل از بین نروند به زخم شدن بافت می‌انجامد. این اختلال به مسدود شدن برخی از رگ‌های خونی در ریه می‌انجامد. در این شرایط، بخش راست قلب که باید خون را به رگ‌های ریه پمپاژ کند، مجبور می‌شود با شدت بیشتر و با وجود این انسداد این عمل را انجام دهد که به مرور باعث تضعیف آن شده و دچار نقص عملکرد می‌شود.
علائم
بدتر شدن تنفس در هنگام ورزش یکی از علائم متداول این بیماری است. در برخی بیماران گزارش شده که کوتاه شدن نفس بعد از آمبولی ریه هرگز خوب نشده یا تا حدودی برطرف می‌شود. وقتی بیماری ریوی بدتر می‌شود، علائم دیگر هم خود را نشان می‌دهد مانند: خستگی مفرط، درد سینه، سرگیجه، غش و ضعف و حتی علائم نقص عملکرد در سمت راست قلب که منجر به تورم قوزک پا و ساق پا، ورم غیرعادی و زود سیر شدن می‌شود.
درمان
– بیمارانی را که فشار خون ریوی دارند باید در طولانی‌مدت با داروهای رقیق‌کننده‌ی خون درمان کرد (که شایع‌ترین آن وارفارین است)، مگر آنکه میزان خونریزی بیمار خیلی زیاد باشد.
– جراحی برداشتن زخم ایجاد شده در بافت‌ها در رگ‌های ریه (جراحی پلاک‌برداری ریوی) حتما باید در مرکز تخصصی این عمل انجام شود.
– داروها (بوسنتان و غیره) را باید متخصص ریه برای بیمارانی تجویز کند که فشار خون ریوی داشته و نمی‌خواهند جراحی انجام دهند و بعد از جراحی پلاک‌برداری، هنوز فشار خون ریوی‌شان ادامه دارد.
(منبع: NHS)
آیا بی تحرکی باعث ابتلا به آمبولی ریه می شود؟