بررسی‌های انجام شده بر روی چهار نسل از اعضای یک خانواده نشان می‌دهد که نقص بخشی از کروموزوم ۲۰ منجر به ابتلای افراد به این عارضه می‌شود. بر اساس یافته‌های محققان، حتی داشتن یک نمونه از این ژن معیوب نیز برای ابتلای افراد به خوابگردی کافی است.
میزان شیوع این عارضه در کودکان ۱۰ درصد است، در حالی که از هر ۵۰ بزرگسال یک نفر به آن مبتلا می‌شود. این عارضه که با نام علمی «سومنامبولیسم» شناخته می‌شود، معمولا خوش خیم است. اما در برخی از موارد خطراتی به دنبال دارد. برخی از بیماران در حین خوابگردی از خانه بیرون رفته و حتی رانندگی می‌کنند.
خوابگردی معمولا پس از گذشت مدت کوتاهی از به خواب رفتن فرد رخ می‌دهد. این عارضه علائم مختلفی دارد. دوره خوابگردی معمولا تنها چند دقیقه طول می‌کشد و با بازگشت افراد به رختخوابشان به پایان می‌رسد. اغلب افراد پس از بیدار شدن چیزی از اتفاقات دیشب به یاد ندارند. استرس یکی از عوامل محرک خوابگردی است.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این عارضه، به مطالعه چهار نسل از اعضای یک خانواده پرداختند که در آن ۹ نفر از ۲۲ عضو خانواده به خوابگردی مبتلا بودند. هانا، دختر ۱۲ ساله این خانواده از جمله کسانی بود که به طور مداوم خوابگردی می‌کرد. یکی از عموهای هانا هم از افرادی بود که دائما برای خوابگردی از خانه خارج می‌شد. برخی از اعضای خانواده در طول خوابگردی به خود آسیب می‌زدند. محققان با انجام تحقیقات گسترده بر روی این خانواده به دنبال آن بودند که علل ژنتیکی مرتبط با این عارضه را پیدا کنند.
(منبع: NHS)

افزایش احتمال خوابگردی در صورت کم‌خوابی