ترس برای انسان لازم است. ما نمی‌توانیم ترس را از وجودمان حذف کنیم. به ترس نیاز داریم تا در مواقع نیاز و در موقعیت‌های خطرناک سیگنال‌هایی به مغزمان بفرستد. اما همان طور که می‌دانید ترس می‌تواند ناخوشایند بوده و فرد را از پا بیاندازد. از طرفی نترس و بی‌باک بودن به معنای نابود کردن و از میان برداشتن ترس نیست. در واقع نترس بودن یعنی این که بدانیم چطور ترس را کنترل کنیم. اغلب اوقات ما اوضاع را وخیم‌تر از آنچه واقعا هست نشان می‌دهیم و ترس درونی‌مان را بیشتر می‌کنیم. تداوم احساس ترس درونی در بسیاری از افراد در طولانی مدت به اختلالات شخصیتی منجر می‌شود. برای جلوگیری از بروز چنین مسائلی بهتر است به نکاتی که در اینجا به آن اشاره کرده‌ایم دقت کنید.
۱.ترس چیز سالمی است
ترس با مغز شما ارتباط زیادی دارد، محققان دریافته‌اند که شبکه‌های مشخص و متمایزی در مغز وجود دارد که از اعماق سامانه‌ی عصبی حسی کنترل شده و به قشر قدامی و پسین مغز می‌رسد. وقتی این شبکه‌ها به طور الکتریکی و شیمیایی تحریک می‌شوند، حتی در نبود شرایط محرک ترس، می‌توانند آن را تولید کنند. در واقع ظرفیت ترسیدن بخشی از عملکرد طبیعی مغز است.
۲.ترس در قالب‌های مختلفی خود را نشان می‌دهد 
ترس دامنه‌ی گسترده‌ای دارد، مثلا می‌تواند خفیف بوده یا فرد را از پا بیاندازد، یا می‌تواند در قالب پیش بینی نتایج یک چک-آپ پزشکی تا شنیدن خبرهایی درباره حملات تروریستی باشد. رویدادهای رعب آور می‌تواند تأثیر دائمی بر مداربندی مغزی بگذارد که به اقدامات پزشکی تخصصی نیاز خواهد داشت. با این همه استرس مزمن، انواع ترس با شدت کم که در قالب جریان تشویش خود را نشان می‌دهد، نگرانی مداوم و احساس عدم امنیت روزانه می‌تواند بسیار حاد بوده و در طول زمان بر سلامت روانی و فیزیکی شما تأثیر بگذارد.
۳.ترس آن طور که شما فکر می کنید خودکار نیست
بخشی از ترس شمّی، و بخشی آموختنی است. بعضی ترس‌ها هم غریزی‌اند: مثلا درد به طور غریزی باعث ایجاد ترس می‌شود و این به خاطر مفهوم بقا است. سایر ترس‌ها را یاد می‌گیرید: مثلا یاد می‌گیرید که از یک سری افراد، مکان‌ها یا موقعیت‌ها بترسید، و این به خاطر ارتباط منفی و تجربه‌های مربوط به گذشته است. بعضی ترس‌ها هم اشاعه و تبلیغ می‌شوند: مثلا هنجارهای فرهنگی اغلب عنوان می‌دارد که آیا باید از چیزی ترسید یا نه.
(منبع: psychologytoday)

ترس از سالخوردگی و افزایش خطر زوال عقل