در قسمت اول با نکاتی برای جلوگیری از ترس کودکان برای دکتر رفتن آشنا شدید. حال ادامه مطلب را می‌خوانیم.
کودکان حین بازی بهتر یاد می‌گیرند. بنابراین بهتر است در حال بازی سوالاتی را در رابطه با ترس و نگرانی‌هایش مطرح کنید. مثلا می‌توانید با استفاده از یک خرس عروسکی به او نشان دهید که یک پرستار چگونه قد و وزن کودکان را اندازه گیری می‌کند.
کتاب‌های زیادی در مورد کمک به کودکان در این رابطه وجود دارد. شما می‌توانید از طریق دکتر بازی به کودک نشان دهید که در حین معاینه چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.
والدین باید به کودک بفهمانند که حریم خصوصی که در رابطه با بدن آنها وجود دارد، کماکان سر جایش است، اما پزشکان، پرستاران، و والدین می‌توانند گاها تمام بدن کودک را معاینه کنند. به کودک اطمینان خاطر دهید که حین معاینه در اتاق دکتر حاضر خواهید بود.
شاید وقتی می‌خواهید فرزندتان را برای معاینه نزد دکتر ببرید، ندانید که در طول معاینات چه اتفاقی رخ خواهد داد. در این صورت می‌توانید از پرستار یا پزشک مربوطه سوال کنید که روند معاینات را به صورت کلی برایتان شرح دهند. از این رو می‌توانید شرح اتفاقات را به زبان ساده و بی‌تکلف برای فرزندتان توضیح دهید. کودکان در شرایطی که بدانند حین معاینه چه اتفاقاتی رخ خواهد داد، احساس راحتی و ایمنی بیشتری خواهند داشت.
به کودک اطمینان دهید که حین معاینه در اتاق دکتر حاضر خواهید بود و این که انجام معاینه برای درمان و یا  شناسایی بیماری ضرورت دارد. بسیاری از نوجوانان ترجیح می‌دهند بدون پدر یا مادر خود نزد پزشک بروند یا اینکه حداقل با والدین هم جنس خود به اتاق معاینه بروند. اولویت آنها باید محترم شمرده شود. در صورتی که با کودک صادق باشید و این صداقت را به او نشان دهید، او خواهد توانست که با درد و ناراحتی بهتر مقابله کند.
اگر قرار است حین یا پس از معاینه از کودک نمونه خون گرفته شود، مراقب باشید چطور این کار را برایش توضیح می‌دهید. بعضی از کودکان تصور می‌کنند که گرفتن نمونه خون به معنای آن است که تمام خون بدنشان گرفته می‌شود. به فرزندتان بیاموزید که بدن حاوی مقدار زیادی خون است و تنها بخش بسیار اندکی از آن (معمولا بیش از ۱ یا ۲ قاشق چای خوری، حدود ۱۰ میلی لیتر) در حین آزمایش گرفته می‌شود. باز هم مطمئن شوید که کودک ماهیت قرار ملاقات با دکتر را درک کرده باشد و برای بیماری خود را سرزنش نکند. کودک باید بداند که ملاقات با دکتر برای مجازات و یا تنبیه او ترتیب داده نشده است.
بهتر است کودک را در روند درمان دخالت دهید
جمع آوری اطلاعات برای دکتر- اگر وضعیت کودک اضطراری نیست، اجازه دهید خودش فهرستی از علائمی که دارد برای دکتر تهیه کند. سعی کنید علائمی را که در او می‌بینید، به این فهرست اضافه کنید. فرقی نمی کند علائم مشاهده شده تا چه اندازه با مشکل پیش رو در ارتباط باشند. همچنین، قبل از مراجعه به دکتر فهرستی از بیماری‌های قبلی کودک تهیه کرده و سابقه بیماری در میان اعضای خانواده را نیز برای دکتر شرح دهید.
نوشتن سوالات- از فرزندتان بخواهید به سوالاتی فکر کند که می‌خواهد از دکتر بپرسد. آنها را یادداشت کرده و در روز ملاقات از دکتر بپرسید. یا اگر فرزندتان به اندازه کافی بزرگ شده است، می تواند شخصا سوالاتش را بنویسد و از دکتر بپرسد. اگر مشکل فعلی در گذشته هم اتفاق افتاده، از عوامل موثر و غیر موثر بر روند درمان کودک یک فهرست کامل تهیه کنید. کودکان از مشاهده نقش فعالانه شما در روند درمانشان اطمینان خاطر می‌یابند. در این شرایط می‌توانید اطلاعاتی به دکتر بدهید که او را در تشخیص آگاهانه بیماری یاری کند.
از آنجایی که دکتر بهترین یاور شما در روند درمان فرزندتان است، بهتر است در انتخاب او دقت بیشتری به خرج دهید. سعی کنید کسی را برگزینید که بادانش و کارآمد باشد. علاوه بر این، باید پزشکی انتخاب کنید که نیازها و ترس‌های کودک را درک کند و بتواند به راحتی و به شیوه‌ای دوستانه با او ارتباط برقرار کند، بدون آنکه با صحبت‌هایش او را سرخورده سازد.
منبع: teenshealth

هنگام ترس کودک چه باید کرد؟