اختلالات تشدیدخیشومی(صدای تو دماغی) صدا به سه نوع اصلی تقسیم می شود:
تشدید خیشومی(صدای تو دماغی) بیش از اندازه:
صدا بیش از اندازه تو دماغی است. علل پر خیشومی شدن، وجود شکاف یا سوراخ در سقف دهان مثل شکاف کام و لب و شکاف زیر مخاطی است.
خروج صدادار یا بی صدای هوا از بینی:
علت ها متفاوتند، مانند وجود سوراخ در قدام دندان(تاج دندان)، وجود سوراخ در قسمت میانی کام یا وجود سوراخ در قسمت خلفی(انتهایی) کام.
تشدید خیشومی کمتر از حد:
هوای لازم برای تولید همه صداها از راه دهان خارج می شود، به جز دو صدای «م» و «ن» که در این دو صدا هوا از بینی خارج می شود و در حفره بینی تشدید می یابد. در این نوع اختلال تشدید صدا، وقتی که صدا نیاز به تشدید بیشتر در بینی دارد، به اندازه کافی در بینی تشدید نمی شود.
این حالت در صداهایی مثل «م» و «ن» مشخص می شود که تبدیل به «ب» و «د» می شود و مثل فرد سرماخورده حرف می زند؛ مثلا به جای اینکه بگویند میم، می گویند بیب.
این وضعیت تلفظ برای فرد سالمی که سوراخ های بینی خود را گرفته قابل تقلید است.
بعضی از علل تشدید خیشومی کمتر از حد عبارتند از:
– حجیم شدن لوزه سوم
– وجود تومور یا پولیپ در حفرات بینی
– انسداد بینی در اثر التهابات ناشی از عفونت دستگاه تنفسی یا حساسیت ها
– لوزه های کامی بزرگ
همگون شدگی خیشومی
مثل این است که فرد صدایش از ته چاه بیرون می آید و صدا خفه است و بلندی کمی دارد. ممکن است به شکل من من کردن یا زیر لب صحبت کردن توصیف شود. علت آن این است که انسداد در حفره های بینی و دهان وجود دارد یا لوزه ها بزرگ هستند.
اختلالاتی که همراه با تشدید بیش از اندازه خیشومی (تکلم تو دماغی) همراهند:
– شکاف کام و شکاف زیر مخاطی
– برداشتن قسمتی از کام به علت تومورها
– آسیب های ساختاری عضلانی در طی برداشتن لوزه های کامی و لوزه سوم
– حوادث ضربه ای نظیر افتادن جسم سخت و تیز در دهان
لطفا ادامه مطلب را در چرا صدای بعضی ها تودماغی است؟+ راه درمان(قسمت دوم) بخوانید
منبع: ویرلن
لینک مرتبط: آیا باید نگران دیر به حرف آمدن کودکتان باشید؟