کارزدگی، افسردگی و اضطراب در پزشکان! (قسمت دوم)

jalalvand
توجه بیشتری در سال‌های اخیر به استرس‌هایی که پزشکان در حال آموزش و پزشکان در حال طبابت تجربه می‌کنند، جلب شده است؛ آماری که در این زمینه اعلام می‌شود، تا حدودی هشداردهنده است. حدود یک‌سوم پزشکان آمریکایی گزارش می‌کنند که در نقطه‌ای از دوره کاری‌شان دچار کارزدگی یا فرسودگی شغلی (burnout) شده‌اند...

لطفا ابتدای مطلب را در کارزدگی، افسردگی و اضطراب در پزشکان!(قسمت اول) بخوانید

از طرف دیگر از پزشکان انتظار می‌رود تا در ادامه دوران کاری‌شان به‌تدریج به معیار بدل شدن به یک فرد نجات‌بخش آرام و ثابت‌قدم برسند. هیچ ضعفی از آنها نباید دیده شود، اما اکنون ارائه مراقبت‌های پزشکی طوری تغییر کرده است که علاوه بر احساس رسالت به مهارت در کسب‌وکار هم نیاز دارد، اما درواقع برای برخی از پزشکان رعایت هردوی این مقتضیات، رسالت حرفه‌ای و کسب‌وکار پزشکی آسان نیست.

به‌این‌ترتیب فرسودگی به سراغ آن گروه از پزشکانی می‌آید که به خاطر میزان بالای کمال‌گرایی و خود- انتقادگری‌‌شان که منجر به ناخشنودی و تردید می‌شود، از قبل آسیب‌پذیر بوده‌اند.

مشکلات درمان کارزدگی پزشکان

پرسش منطقی بعدی این است که چرا پزشکان هنگامی که نشانه‌های اولیه فرسودگی را از سر می‌گذرانند، به این موضوع توجه نمی‌کنند و کمک نمی‌خواهند؟ بیش از هر چیز به علت ترس. در بسیاری موارد پزشکانی که به خاطر افسردگی یا سوءمصرف مواد تحت درمان هستند، مجوز کارشان را از دست می‌دهند.

پزشک بدون مجوز کار، منبعی برای گذران زندگی‌اش نخواهد داشت و درعین‌حال هویت و سال‌های بسیاری را که به تعلیم گذرانده است، از دست می‌دهد. پزشکان در هر جامعه معین دنیای نسبتا کوچکی دارند و احتمال دارد پزشک دچار فرسودگی، درمان را از یک همکار دریافت کند.

با اینکه قواعد حفظ حریم شخصی بیمار برای پزشکان بیمار هم صدق می‌کند، این موضوع که همکار فرد شاهد تقلای او در برابر مشکلات باشد، ممکن است اضطراب ایجاد کند. درنتیجه بسیاری بر اساس باور رایج «پزشکان از پس معالجه خودشان برمی‌آیند»، برای خودشان دارو تجویز می‌کنند که معمولا راهبرد مناسبی نیست.

از طرفی هم اگر آنان از یکی از همکاران‌شان کمک بخواهند، ممکن است درمانی ویژه از سر رفاقت و احترام دریافت کنند که در اغلب موارد به دست‌کم گرفتن شدت مشکل روانی پزشک فرسوده منتهی می‌شود.

بازشناسی نیاز پزشکان به در پیش گرفتن یک سبک زندگی در مجموع سالم، از هر جنبه ازجمله جنبه عاطفی، گام نخست در حل این مشکل است. به دست دادن تعریفی واقع‌گرایانه‌تر از تعهد حرفه‌ای، راهنمایی پزشکان برای تمرین روی تعیین حد کاری و حل تعارض‌ها و تعیین مدتی معقول برای ساعات کار، جنبه‌هایی مناسب هستند که می‌توان کار را از آنها شروع کرد.

آلن کاکس، فوق تخصص بیماری‌های عفونی اطفال و مدیر بالینی گروه پیشگیری از عفونت و مسئول ایمنی بالینی در بیمارستان کودکان رایلی در دانشگاه بهداشت ایندیانا است.

منبع: روزنامه سپید- US News & World Reports

لینک مرتبط: فرسودگی شغلی

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
مطالب پیشنهادی

نظر خود را وارد نمایید
لغو پاسخ