این پژوهشگران توان قلبی ۱۱۰۰ فرد با میانگین سنی۴۰ را که دچار زوال عقل و بیماری قلبی نبودند، بررسی کردند. شرکت‌کنندگان در این تحقیق تست تردمیل دادند تا میزان آمادگی قلبی- عروقی‌شان بر اساس میانگین اکسیژنی که بدنشان در حین فعالیت مصرف می‌کرده، مشخص شود.
این افراد حدود ۲۰ سال بعد دوباره تست تردمیل دادند و آزمون‌های کارکرد عصبی- روانی و اسکن‌های ام.آر.آی مغز از آنان گرفته شد.
اسکن‌ها نشان دادند افرادی که در میانسالی آمادگی بدنی کمتری داشتند، نسبت به افرادی که در میانسالی آمادگی بدنی خوبی داشتند، مغزهای کوچک‌تری دارند.
البته این تحقیق ثابت نمی‌کند که نداشتن فعالیت جسمی علت کوچک شدن مغز است. اما تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که ورزش منظم و با شدت متوسط روند پیری مغز را کند می‌کند.
یک بررسی دیگر هم در سال ۲۰۰۴ به‌وسیله پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیا انجام شد و نشان داد که ورزش هوازی منظم- در حدی که باعث افزایش سرعت ضربان قلب و عرق کردن شود- ظاهراً اندازه هیپوکامپ مغز را افزایش می‌دهد.
این بخش مغز در حافظه کلامی و یادگیری دخالت دارد. تمرین‌های قدرتی، تعادلی و کششی چنین اثری را نداشتند.
منبع: روزنامه سپید