احساس خستگی و سرگیجه می‌کنید و دستگاه گوارشتان خوب کار نمی‌کند؛ این وسط ممکن است علائم دیگری هم داشته باشید: کهیر، شوره، احساسی توأم با افسردگی و عدم انسجام. و شاید هم در تلاش باشید که باردار شوید، که البته جواب نمی‌دهد و علتش را هم نمی‌دانید.
شاید چیزهایی درباره گلوتن شنیده باشید و بدانید که بسیاری از افراد، مواد غذایی بدون گلوتن استفاده می‌کنند. لازم به ذکر است که پنج نوع آلرژی وجود دارد که هر یک نشانه‌ها و علائم خاص خود را دارند. در این میان ممکن است علائم مشترکی بین این پنج نوع وجود داشته باشد و بسیاری از علائم آنها می‌تواند شامل برخی مشکلات نامشخص مانند مشکلات هاضمه، مشکلات پوستی و مشکلات عصب‌شناختی باشد.
هرچند باید گفت هرکسی که این علائم را داشته باشد الزاما به گلوتن حساسیت ندارد و ممکن است دلایل احتمالی دیگری برای هر یک از آنها وجود داشته باشد. اگر از هر یک از عوامل زیر رنج می‌برید، نشان‌دهنده آن است که دچار آلرژی هستید و باید حتما آزمایش بدهید.
سوء‌عملکرد دستگاه گوارش
هرکسی که مشکلی مرتبط با گلوتن دارد الزاما دچار مشکلات هاضمه نمی‌شود، اما شاید عده معدودی باشند که این مسئله، در صدر مشکلاتشان قرار گیرد. این مشکلات شامل اسهال، یبوست، ریفلاکس اسید معده یا دردهای ساده شکمی است و اغلب زمانی که دچار یکی از انواع شایع آلرژی می‌شوید این علائم هم خود را نشان می‌دهند که عبارتند از: بیماری سلیاک (یا شکمی) و حساسیت گلوتنِ غیرسلیاکی. در برخی موارد، افرادی که دچار سندروم روده تحریک‌پذیر هستند به نوعی دچار آلرژی به گلوتن هم می‌شوند و وقتی خوردن گلوتن را متوقف می‌کنند، این سندروم به مرور از بین می‌رود. 
شوره مقاوم به درمان 
شایع‌ترین شوره‌ها (که اغلب آن را به نام آماس پوستی سبورئیک می‌شناسند) اغلب شکلی از اگزمای پوستی هستند؛ بیماری‌ پوستی که با بیماری سلیاک مرتبط است. البته تحقیقات کافی برای تأیید ارتباط بین حساسیت به گلوتن و اگزما صورت نگرفته است، اما برخی شواهد گویای آن است که ارتباطی بین آنها وجود دارد.
در واقع تمام شوره‌ها ریشه در ورم پوستی سبورئیک یا اگزما ندارند، در برخی از موارد ممکن است ناشی از پپسوریاسیسیس باشد – بیماری خودایمنی که پیوندهایی با بیماری سلیاک و حساسیت به گلوتن هم دارد. پپسوریاسیسیس روی پوست سر تا حد زیادی شبیه ورم پوستی سبورئیک است، اما اگر دچار پپسوریاسیسیس شدید، ممکن است در جای دیگری از بدنتان هم بروز پیدا کند.
کهیرهای زبر و خارش‌دار
شوره (به شکل اگزما یا پسوریاسیس) تنها بیماری پوستی‌ای نیست که ممکن است به خاطر آلرژی به گلوتن به آن مبتلا شوید. افرادی که بیماری سلیاک و حساسیت گلوتن غیرسلیاکی هم دارند در معرض اشکال مختلفی از کهیرهای پوستی هستند.
شاید یکی از شناخته شده‌ترین این کهیرها، بیماری پوستی خودایمنی به نام «التهاب تبخالی‌شکل پوست» یا DH است که اغلب همراه با بیماری سلیاک رخ می‌دهد. بیش از ۲۵ درصد از موارد سلیاک با این نوع کهیر همراه است. دو نوع دیگر از کهیرها عبارتند از کراتز پیلاریس (یا پوست مرغی) و کهیر مزمن که اغلب در افرادی بییشتر رخ می‌دهد که دچار بیماری سلیاک و یا حساسیت به گلوتن هم هستند، اما شواهد بسیار کم برای پشتیبانی از گزارش‌های موردی وجود دارد. چیزی که واضح است این است که هر نوع کهیری به خاطر گلوتن رخ نمی‌دهد. اما اگر برآمدگی‌های قرمزرنگی دیدید که از بین نمی‌روند ممکن است یکی از دلایل اصلی آن، رژیم غذایی‌تان باشد.
مغز مه آلود
آیا احساس کسل بودن می‌کنید؟ آیا فراموش می‌کنید کارهای مهم را به اتمام برسانید؟ احتمالا به خاطر حساسیت به گلوتن دچار بیماری مغز مه‌آلود یا تیرگی آگاهی شده‌اید. از نشانه‌های این بیماری آن است که به سختی تمرکز می کنید و دچار خطاهای کوتاه‌مدت حافظه می‌شوید. از طرفی ممکن است رشته افکارتان حین حرف زدن یا نوشتن از دستتان در برود و در برخی موارد هم گیج و سردرگم شوید. افرادی که دچار بیماری سلیاک، حساسیت گلوتن غیرسلیاکی و آتاکسی گلوتن هستند همه‌شان درجات مختلفی از مغز مه‌آلود دارند. داشتن مغز مه‌آلود الزاما تضمین نمی‌کند که به گلوتن هم آلرژی داشته باشید -تعداد زیادی بیماری‌های دیگر هم وجود دارد که مغز مه‌آلود جزو علل آنها محسوب می‌شود مانند فیبرومیالژیا و سندروم خستگی مزمن. اما اگر دچار مغز مه‌آلود شدید، باید بابت اطمینان از وجود اختلال مرتبط با گلوتن، حتما آزمایش بدهید.
منبع: eatthis

۹ عامل عجیب که علائم آلرژی را تشدید می‌کنند