داشتن نوک پستانِ اضافی را پلی‌تلیا می‌نامند و عامل اصلی بروز آن را باید ناشی از روند رشد و تکامل دانست. 
در برخی مواقع در حوالی هفته چهارم بارداری در داخل رحم مادر، بافت‌های پستان ما شروع می‌کنند به شکل‌گیری. در شرایطی که دورِ آن به مانند یک ناحیه ساخت و ساز محصور شده است، این رشد و شکل‌گیری تنها در امتداد دو لبه ضخیم متقارن پوست به نام خطوط شیردهی ایجاد می‌شود که درست از زیربغل ما شروع شده و تا نواحی ابتدایی پاهایمان ادامه دارد. خطوط شیر در حوالی هفته ششم بسیار ضخیم بوده و تا هفته نهم کمرنگ و محو می‌شوند و آنقدر بزرگ هستند تا به رشد کامل برسند. (لااقل تا زمان بلوغ)
اما گاهی اوقات خطوط شیر به طور کامل از بین نمی‌روند. وقتی این اتفاق می‌افتد، پاکت‌های بافت اضافی پستان شروع می‌کنند به رشد در سایر نواحی. از همان‌جا این روند رشد می‌تواند باعث افزایش حجم هر چیز دیگری بشود؛ از یک دسته مو گرفته تا شکل‌گیری یک پستانِ کامل همراه با غده‌ها، دور پستان و نوک پستان مشخص. سیستمی که پزشکان برای دسته‌بندی این پستان‌های ناهنجار به خاطر رشد جنینی انتخاب می‌کنند دارای هشت سطح مختلف بوده و بسته به میزان پیشروی رشد صورت می‌گیرد.
گاهی ممکن است پستان اضافی در اوائل دوران کودکی آشکار شود و برخی آن را با یک خال و یا هر نوع برآمدگی پوستی اشتباه بگیرند، اما اغلب تا دوران بلوغ طول می‌کشد تا پستان‌ اضافی فرد خود را نشان دهد. این مشکل آخر را پلی‌ماستیا یا پستان فرعی می‌نامند. 
در شرایطی که داشتن نوک پستان اضافی هیچ ارتباطی با مشکلات سلامت ندارد، اما علل وقوع آن الزاما درباره شکل‌گیری پستان اضافی صحت ندارد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که پیوندی قوی بین پلی‌ماستیا و سایر بیماری‌ها مانند بیماری‌های کلیوی و مجاری ادراری و سرطان جود دارد. با این‌که پستان‌ اضافی که به طور کامل رشد یافته است می‌تواند به اندازه سایر پستان‌های هم‌جوار خود سرطانی شود، باید به خاطر داشت که احتمال بروز خطر سرطان پستان در فرد از هیچ عاملی جز همین عامل بیشتر نخواهد بود.  
منبع: medicaldaily

فیبروکیستیک پستان چیست؟