نتایج یک تحقیق نشان می دهد اگر یک فرد لاغر دارای شاخص توده بدنی نرمال باشد اما قسمت تحتانی پاهایش بیش از اندازه لاغر و استخوانی باشد سه برابر بیشتر در معرض مرگ به دلیل بیماری های کاردیومتابولیک نظیر دیابت نوع۲ یا بیماری قلبی عروقی قرار دارد.
نتایج تحقیق محققان دانشگاه توبینگن آلمان نشان می دهد در بین افراد لاغر، پاهای استخوانی و لاغر ممکن است قوی ترین عامل پیش بینی کننده سلامت متابولیکی بد باشند، درحالیکه برای افراد چاق، میزان چربی شکمی و بیماری کبد چرب غیرالکلی عوامل قوی پیش بینی کننده بیماری های نظیر دیابت نوع۲ یا بیماری قلبی-عروقی هستند.
به گفته نوربرت استفان، سرپرست تیم تحقیق، «در افراد لاغر، مشکل ژنتیکی ذخیره چربی در اندام تحتانی ممکن است فاکتور اصلی باشد که آنها را در معرض ریسک بالای بیماری های کاردیومتابولیک قرار می دهد.»
در این مطالعه، محققان داده های ۹۸۱ فرد شرکت کننده را بررسی کردند. آنها دریافتند ۱۸ درصد افراد لاغر به لحاظ متابولیکی ناسالم بودند.
با استفاده از تصویربرداری MRI و MRS، محققان توده چربی بدن، توزیع چربی و رسوب چربی را در کبد تعیین کردند. سپس انها مقاومت انسولین، ترشح انسولین، ضخامت دیواره شریان کاروتید و تناسب اندام شان را نیز تعیین کردند.
این نمونه های لاغر ناسالم اما با شاخص توده بدنی عادی، دارای شرایط برخی بیماری های خاص نظیر لیپودیستروفی بودند که در این حالت بدن قادر به حفظ ذخایر کافی چربی نیست.