آنفلوانزای پرندگان چیست
آنفلوانزای پرندگان یکی از انواع آنفلوآنزا است که با شروع فصل سرما و بیماری پرندگان و مهاجرت آنها به کشورها و شهرای مختلف شیوع پیدا می کند. آنفلوانزای پرندگان همه ساله افراد بسیاری را قربانی می کند که یک بیماری مسری است واز طریق پرندگان به هم وپرندگان به انسان ها و انسان به انسان منتقل می شود. آنفلوانزای پرندگان یک بیماری ویروسی است.
برای کسب اطلاعات بیتشر درباره آنفلوانزای پرندگان این متن را تا انتها بخوانید.
راههای انتقال آنفلوانزای پرندگان
– انتقال از پرنده به پرنده: ماکیان آبزی به ویژه اردک های وحشی مخزن طبیعی ویروس بوده و بدون ابتلا به بیماری شدید قادرند ویروس را در محیط اطراف خود منتشر کنند ویروس از طریق ترشحات بدن به ویژه بزاق، ترشحات بینی و مدفوع به مقدار فراوان وجود دارد از طریق آب آشامیدنی مشترک باعث آلودگی پرندگان مثل مرغ و خروس می شود.شایع ترین راه انتقال: مدفوعی-دهانی می باشد .
– انتقال پرنده به انسان
تماس نزدیک و طولانی مدت با پرندگان آلوده امکان انتقال برای انسان وجود دارد. این تماس شامل نگهداری، بازی با پرندگان، سربریدن آنها، کندن پر، از بین بردن بقایای اجساد پرندگان و …. می باشد راه اصلی انتقال در سطوح باز مثل چشم، بینی و دهان تثبیت شده و وارد دستگاه تنفسی انسان شود بیماری از طریق خوردن گوشت پخته پرندگان انتقال نمی یابد زیرا ویروس مولد آن در دمای 50 درجه از بین می رود .
انتقال از انسان به انسان
در صورت تماس نزدیک و طولانی مدت، امکان انتقال بیماری آنفلوانزای پرندگان از انسان به انسان وجود دارد.
انتقال از محیط به انسان
با توجه به بقای طولانی مدت ویروس در محیط مرطوب و خنک تا چند هفته می تواند زنده بماند امکان انتقال ویروس آنفلوانزای پرندگان از محیط به انسان در جریان نوشیدن آب آلوده یا خود تلقیحی وجود دارد.
تظاهرات بالینی
عفونت آنفلوانزای پرندگان سبب بروز ضعف، بی حالی، سیخ شدن پرها، عطش فراوان، اسهال و….. می شود .
علائم آنفلوانزای پرندگان در انسان مشابه با آنفلوانزای انسانی است و شامل تب، سرفه، گلودرد، درد عضلانی التهاب ملتحمه و در موارد شدید، مشکلات تنفسی و پنومونی می باشد اغلب بیماران دچار تب(بیش از 38 درجه) کسالت و بی حالی، گرفتاری دستگاه تنفس تحتانی، زجر تنفسی، تاکی پنه، رال های ریوی می شوند. معمولا اکثر بیماران دچار پنومونی می گردند.
عوارض جانبی دیگر بیماری آنفلوانزای پرندگان اختلال در عملکرد کلیوی و قلبی و … پان سیتونپی و سپیس هستند .
درمان
بیماران مبتلا را باید در بیمارستان بستری کرد که اکثر بیماران پس از 48 ساعت به دلیل نارسایی چند ارگان و افت فشار خون در نهایت به بستری شدن در ICu و تهویه مکانیکی پیدا می کنند. داروهای مورد استفاده شامل ترکیبات ضد ویروسی نظیر اوسلتامیویر می باشد که خوراکی بوده و کاملا برعلیه ویروس آنفلوانزای پرندگان موثر است. اثر بخشی داروهای مذبور بستگی به تجویز سریع دارد. ولی 48 ساعت اول شروع علائم بالینی دارد. تأخیر در شروع درمان ممکن است داروی تجویز شده دیگر موثر نباشد. می توان از داروهای ضد ویروس نظیر امانتادین وریمانتادین استفاده نمود.
استراتژی های پیشگیری از آنفلوانزای پرندگان و انسان
– بیماران باید در وضعیت ایزولاسیون تنفسی و تماسی قرار گیرند .
– پرسنل بهداشتی و درمانی باید از ماسک، گان، آستین بلند محافظ صورت و عینک استفاده کنند .
– ملاقات نمودن بیماران و گردش آنها در محیط بیمارستان ممنوع است .
– رعایت بهداشت فردی و اجتماعی ضرورت دارد .
– وسایل یکبار مصرف به بیماران داده شود .
– برای پرسنلی که در تماس با ترشحات و مایعات بدن بیمار هستند بدون رعایت احتیاطات لازم بایستی my75 روزانه اوسلتامیویر به مدت 7 تا 10 روز دریافت کنند .
– در صورت بروز تب و نشانه های تنفسی تا 10 روز پس از بازگشت از نقطه آلوده، به پزشک مراجعه شود .