پولیپها رشد غیرطبیعی بافت هستند که در هر عضوی از بدن که دارای رگ خونی است، می توانند بروز کند. پولیپ های معده روی دیواره داخلی معده رشد می کنند. این نوع پولیپ ها به ندرت ایجاد شده و معمولا هم در افراد پیر دیده مى‌شوند. پولیپ‌هاى معده براساس هیستولوژى به سه گروه، هیپرپلاستیک، آدنوماتو و التهابى تقسیم مى‌شوند. پولیپ‌هاى هیپرپلاستیک که 80درصد موارد را تشکیل مى‌دهند، یک رشد بیش از حد اپى‌تلیوم طبیعى هستند. این پولیپها، نئوپلاسم واقعى نیستند و هیچ ارتباطى به سرطان معده ندارند. حدود 30درصد پولیپ‌هاى آدنوماتو، یک ناحیه آدنوکارسینوما دارند و در 20درصد بیماران دچار پولیپ آدنوماتوى خوش‌خیم، آدنوکارسینوم در سایر قسمت‌هاى معده یافت مى‌شود.
برای تعیین خط مشی درمانی پولیپ باید ابتدا نمونه برداری کرد تا بعد از مشخص شدن نوع پولیپ درمان اختصاصی آن را شروع کرد. به عنوان مثال پولیپ آدنوما به علت ریسک بالای تبدیل به بدخیمی نیاز به جراحی دارد حال آنکه پولیپ فوندوس که در اثر مصرف طولانی مدت داروهای مهارکننده پمپ هیدروژن نیز میتواند ایجاد شود عموما به درمان نیاز ندارد.در پولیپ هایپرپلاستیک نیز در صورت نیاز به درمان، التهاب یا عفونت ایجادکننده پولیپ را درمان میکنند.
- ورزش کردن و فعالیت‌های بدنی منظم
- داشتن رژیم غذایی سالم
- ترک سیگار و الکل
- بعد از 50 سالگی و اگر سابقه خانواذگی وجود دارد قبل از آن باید آزمایشات مربوطه انجام و بعد طبق پیشنهاد پزشک به صورت دوره ای این کار تکرار شود.
بسیاری از پولیپ های معده زمینه ژنتیکی دارند و معمولا با افزایش سن افراد بروز می کنند. به عنوان مثال اگر در خانواده ای بیشتر از دو نفر دچار پولیپ های دستگاه گوارش شوند، باید به پولیپ های خانوادگی مشکوک شویم و آنها را تحت مراقبت جدی قرار دهیم.
علائم پولیپ معده عبارتند از: درد و سوزش معده، تهوع، استفراغ و خونریزی معده. البته در بیشتر موارد، پولیپ معده علامتی ندارد.
بیشتر پولیپ های معده غیر سرطانی هستند ولی بعضی از انواع آن باعث سرطان معده می شوند. بنابراین برای تشخیص سرطانی بودن پولیپ، باید از آن نمونه برداری شود. از طرفی با افزایش اندازه پولیپ آدنوماتو، خطر سرطان افزایش مى‌یابد. حدود 10درصد پولیپ‌هاى آدنوماتوى خوش‌خیم نیز در پیگیرى‌هاى طولانى‌مدت دچار تغییرات بدخیمى مى‌شوند.