خودکشی عملی عمدی است که باعث مرگ فرد شود. خودکشی که به آن خودکشی موفق نیز گفته میشود، "عمل گرفتن جان خود" است. خودکشی ناموفق یا رفتار خودکشی غیرکشنده، نوعی آسیب زدن به خود با هدف پایان دادن به زندگی است که منجر به مرگ نشود. خودکشی با کمک دیگران زمانی است که فردی بهطور غیرمستقیم به شخص دیگری کمک میکند تا باعث مرگ خود شود و این کار را از طریق ارائه مشاوره و یا تهیه ابزار انجام این کار صورت دهد. این کار در مقابل اوتانازی قرار داد که در آن فرد دیگر نقش فعالتری در مرگ شخص ایفا میکند. فکر خودکشی فکر کردن به خاتمه دادن به زندگی خویش است.
روانکاوی، دارودرمانی برای درمان اختلالات روانی و افسردگی. به نظر میرسد در جوانانی که به تازگی به فکر خودکشی افتادهاند، درمان شناختی رفتاری باعث بهبود نتایج شده است.
پیشگیری از خودکشی اصطلاحی است که در مورد همه تلاشها به منظور کاهش شیوع خودکشی از طریق اقدامات پیشگیرانه انجام میشود. کاهش دسترسی به روشهای خاص، مانند سلاح گرم و یا سموم این خطر را کاهش میدهد.
خودکشی اغلب به علت یأس صورت میگیرد و عوامل استرسزا مانند مشکلات مالی و یا مشکلات ارتباط بین فردی در این میان نقش دارند. عواملی که خطر خودکشی را افزایش میدهند، عبارتند از اختلالات روانی، سوء مصرف دارو، حالات روانی، شرایط فرهنگی، خانوادگی و اجتماعی و ژنتیک. بیماری روانی و سوء مصرف مواد غالباً در کنار هم وجود دارند. سایر عوامل خطرآفرین عبارتند از اقدام به خودکشی قبلی،
فرد درباره کشتن یا صدمه زدن به خود صحبت می کند.
مرگ، آسیب های مغزی و نخاعی