ممکن است این سؤال مطرح شود که پس همه بچه‌دار می‌شوند؟ جواب ما این است
که اگر با روش‌هایی که پزشکان پیشنهاد می‌کنند موافقت صورت گیرد، بله همه می‌توانند
صاحب فرزند شوند. گاهی از دکتران می‌پرسند که شوهر من نطفه ندارد و در نمونه‌برداری
از بیضه او هیچ اسپرمی یافت نشده، آیا ما می‌توانیم صاحب فرزند شویم؟ پاسخ ما در این
مورد مثبت است. روشی به نام اهدا در جنین است که طی آن از یک زن و شوهر دیگری سلول
جنسی ساخته شده و به این زوج نابارور اهدا می‌شود که راهکار کمک به این افراد است،
گرچه این اقدام از نظر قانونی به نام فرزندخواندگی تلقی می‌شود. اگر زنی فاقد تخمک
باشد، اهدای تخمک می‌تواند به او کمک فراوانی کند. حتی اگر زنی رحم نداشت یا رحم بسیار
کوچکی داشت چه اتفاقی می‌افتد؟ یا افرادی که با وجود داشتن تخمک و سلامت نطفه مرد به
دلیل سقط‌های مکرر فاقد فرزند هستند، چطور؟ در قدیم اینها راهی نداشتند و تصور می‌شد
که جنین تشکیل شده جایی به جز رحم مادر خود ندارد اما دانش پزشکی و تحقیقات نشان داد
که می‌توان با انتقال جنین به رحم جایگزین شرایطی را فراهم کرد که نطفه زن و مردی که
قصد فرزنددار شدن دارند در رحم دیگری رشد یابد.
اگر زوجی به صورت طبیعی نتواند بچه‌دار شود از طریق روش‌های کمک‌باروری
به آنان یاری می‌رسانیم. در اینجا همکاران متخصص زنان و زایمان با بهره‌گیری از روش‌های
دارویی، تخمک‌گذاری زن را فعال‌تر کرده از این رو تخمک‌های بیشتری آزاد می‌شود. ما
می‌توانیم نطفه‌ها را در مکانی نزدیک‌تر به تخمک قرار دهیم. به وسیله یک لوله مخصوص
می‌توانیم نطفه مرد را در محلی نزدیک تخمک یعنی در لوله رحمی قرار دهیم که شانس باروری
به صورت قابل‌توجهی افزایش می‌یابد (روش IUI). گاهی می‌توان نطفه مرد و زن را در
بیرون از بدن به یکدیگر رسانده لقاح انجام داد و سپس به داخل رحم زن منتقل کرد. شاید
بتوان گفت تقریبا هیچ زوجی با این روش‌ها از فرزنددار شدن محروم نمی‌شود. دیگر زمان
شکست در این روش‌ها گذشته و تقریبا می‌توان در تمام موارد نتیجه کاملا مثبت گرفت. تقریبا
هر زوجی قابلیت بچه‌دار شدن را دارد.