بررسی‌های انجام شده و توصیه‌های کارشناسان حاکی از آن است که از جمله عواقب خوابیدن با لنز می‌تواند نابینایی باشد.
قرنیه، اکسیژن خود را از طریق هوا دریافت می‌کند و بنابراین هنگام قرار دادن لنزها داخل چشم، ذخیره اکسیژن تاحدودی کاهش می‌یابد و در مواقع بستن چشم‌ها، میزان اکسیژن دریافتی با افت بیشتری مواجه می‌شود. همچنین زمانی که این دو با یکدیگر اتفاق افتد میزان اکسیژن به شدت پایین می‌آید.
بدون اکسیژن، قرنیه متورم شده که در نتیجه آن شکافی بین سلول‌های سطح چشم ظاهر می‌شود و باکتری می‌تواند به راحتی رفت و آمد داشته باشد. این باکتری‌ها موجب افزایش خطر عفونت چشمی نزدیک به هفت برابر می‌شوند. همچنین از آنجایی که چشم از سیستم ایمنی حفاظتی مشابه بدن برخوردار نیست وضعیت با سرعت بیشتری وخیم می‌شود.
خوابیدن با لنز در بلندمدت با عملکرد چشم‌ها تداخل پیدا می‌کند. هر انسانی در سال حدود سه میلیون بار پلک می‌زند و زمانی که از لنز استفاده می‌کند هر پلک زدنی یک فرسایش کوچکی را به وجود می‌آورد. با گذشت زمان لایه داخلی پلک از تمامی سایش‌ها سخت‌تر شده و مانع از آن می‌شود تا به سطح برابر روان‌کاری و نرم شدن دست یابد و التهاب ناشی از قرار دادن لنزها داخل چشم به هنگام خواب این مشکل را تشدید می‌کند.
منبع: ایسنا
مطلب مرتبط:
افزایش شیوع عفونت چشم در افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند