شکل‌های مختلفی از بیماری‌های لثه‌ای و بافت‌های اطراف دندانی وجود دارد که شایع‌ترین آنها التهاب لثه و بافت‌های نگهدارنده اطراف دندان است. التهاب لثه (ژنژویت) اولین مرحله بیماری بافت‌های اطراف دندان بوده و قابل برگشت است.با وجود این، در صورت عدم معالجه ممکن است به بیماری‌های وخیم‌تری منجر شود. پریودنتیت یا التهاب بافت‌های اطراف دندان نیز مراحل پیشرفته‌تر بیماری‌های اطراف دندان است.در این حالت، لثه‌ها، استخوان و سایر ساختارهایی که از دندان‌ها محافظت می‌کنند، آسیب می‌بینند و ممکن است موجب شل‌شدگی و افتادن دندان‌ها شوند یا فرد بیمار احتیاج به کشیدن آن پیدا کند. در این مرحله برای پیشگیری از ضایعات دندانی به درمان‌های پیچیده‌تری احتیاج است.اگر چه بیماری‌های اطراف دندان بر اثر پلاک ایجاد می‌شود، تعدادی از عوامل دیگر نیز می‌تواند احتمال خطر،شدت و سرعت پیشرفت این بیماری‌‌ها را افزایش دهد؛ به عنوان مثال افرادی که تنباکو می‌کشند یا می‌جوند در مقایسه با افرادی که اصلا تنباکو مصرف نمی‌کنند، به احتمال بیشتر و با شدت بیشتری دچار بیماری‌های بافت اطراف دندان می‌شوند.پل‌ها و نامرتبی دندان‌ها و پرشدگی‌های ناقص دندان نیز در انباشتگی پلاک و افزایش احتمال ایجاد بیماری‌های بافت اطراف دندان دخالت دارند.عاداتی که در آن فشار زیادی به دندان‌ها وارد می‌آید، مانند دندان قروچه کردن یا ساییدگی دندان‌ها نیز ممکن است روند تخریب استخوان‌های حمایت‌کننده را تسریع بخشد.در ضمن رژیم غذایی نامتعادل نیز ممکن است باعث افزایش شدت و سرعت پیشرفت بیماری‌های بافت اطراف دندان شود.تحقیقات نشان می‌دهد رژیم غذایی نامتعادل نیز باعث می‌شود بافت‌های دهان مقاومت کمتری نسبت به عفونت داشته باشند.
( سیمرغ )