این بیماری معمولا با جراحی درمان می‌شود و در موارد خاصی که به دلایل گوناگون مانند ابتلا به بیماری‌های پیشرفته قلبی-عروقی، دیابت، بیماری‌های خونی و سایر بیماری‌ها امکان جراحی وجود نداشته باشد، از درمان‌های دارویی استفاده می‌شود اما دارویی که به عنوان درمان مطلق فیبروم باشد، وجود ندارد و درمان‌های دارویی تنها به طور موقت فیبروم را کوچک می‌کند. در دارودرمانی، تزریق بعضی داروها به طور موقت فعالیت تخمدان‌ها را متوقف کرده و با ایجاد یائسگی وضعیت مناسبی برای کوچک شدن فیبروم به وجود می‌آید.
بعضی از فیبروم‌ها کوچک و بدون آزار بوده و از نوع فیبروم‌های «ساب سروز» است که نیاز به جراحی ندارد و تنها باید کنترل شود که اندازه آن تغییر نکند. فیبروم‌هایی هم که داخل عضله رحم قرار دارند (اینترامورال)، اگر کوچک باشد و مزاحمتی برای بیمار نداشته باشد، نیازی به جراحی ندارد اما فیبروم‌های نوع سوم که زیرمخاط یا ساب‌مخاط است و معمولا همراه با خونریزی زیاد بوده، باید جراحی شود زیرا مخاط رحم که قسمت داخلی رحم را تشکیل می‌دهد و ماهانه ریزش می‌کند، با تشکیل فیبروم‌های زیر مخاط برجسته شده و فضای رحم را پر می‌کند و به دلیل داشتن رگ‌های شکننده و ریز باعث خونریزی‌های زیاد می‌شود.