درمان ناباروری با جدیدترین روش «میکرواینجکشن»

یکی از مشکلات بسیار جدی جامعه امروزی ناباروری است که به دلایل متعددی ایجاد می‌شود‌ مانند زندگی پراسترس، مصرف مواد‌غذایی ناسالم، مصرف داروهای شیمیایی، فعالیت در محیط‌های آلوده و صنعتی، استفاده از مواد شوینده و بهداشتی و… البته بعضی مشکلات ریشه در  ژنتیک از‌جمله‌‌ کاهش تعداد اسپرم، کاهش کیفیت اسپرم، کاهش حرکت اسپرم در آقایان و ‌کاهش تعداد و کیفیت تخمک در خانم‌ها دارد. برخی مسائل هم آناتومیک هستند‌ مانند انسداد لوله‌های منی در آقایان یا انسداد لوله‌های رحمی در خانم‌ها می‌تواند عامل آن باشد، در نهایت ناباروری ممکن است علت مشخصی نداشته باشد.

طبق تعریف، به زوجی که یک سال به‌طور مداوم و بدون وقفه رابطه زناشویی داشته باشند و از هیچ روشی برای جلوگیری استفاده نکنند و نتوانند بچه‌دار شوند به آنها نازا می‌گویند. در این شرایط با آزمایش و معاینات دقیق علت را باید تشخیص داد.

میکرواینجکشن چیست و در چه شرایطی انجام می‌شود؟

• در شرایطی که اسپرم از نظر تعداد و کیفیت یا سرعت، مناسب نباشد
• در صورتی که خانم به‌صورت طبیعی نتواند تخمک‌گذاری کند
• لوله‌های آقایان دچار انسداد باشد
• لوله‌های رحمی خانم به علت مادرزادی یا به علت عفونت یا سابقه جراحی یا بیماری آندومتریوز بسته باشد
• در موردی که ناباروری ناشناخته باشد

در صورت بروز موارد بالا، برای درمان ناباروری می‌توان از روش  میکرواینجکشن استفاده کرد.

نکته!

در عین حال زوجینی که از روش‌های دیگری مانند IUI و IVF در چند دوره استفاده کرده‌اند و ناموفق بوده‌اند، می‌توان برای آنها میکرواینجکشن انجام داد. در افرادی که می‌خواهند تعیین جنسیت انجام دهند یا تعیین سلامت جنین انجام دهند، می‌توان از میکرواینجنشن استفاده کرد.

توضیحی در مورد میکرواینجکشن:

جدیدترین روشی که در درمان ناباروری انجام می‌شود، میکرواینجکشن است که در این روش در ابتدا تخمدان با داروهای تحریک تخمک‌گذاری که عمدتا داروهای هورمونی هستند تحریک و بعد از آنکه تخمک‌های تخمدان به اندازه مورد‌نظر رسیدند، آمپولی به‌نام HCG برای بیمار تجویز می‌شود. این آمپول نه تنها باعث می‌شود تخمک بالغ شود بلکه باعث تخمک‌گذاری هم می‌شود. بعد از این روند، زیر بیهوشی با هدایت سونوگرافی تخمک‌ها را می‌کشیم و در محیط آزمایشگاه برای هر تخمک یک اسپرم را به داخل تخمک اینجکت (تزریق) می‌کنیم. ‌به‌همین دلیل به آن میکرواینجکشن می‌گویند و بعد از آن تخم بارور، در محیط کشت قرار داده می شود و تقسیمات سلولی صورت می‌گیرد و جنین تشکیل می‌شود. در انتها چند جنین را با وسایل مخصوصی به داخل رحم منتقل می‌کنیم و اگر جنینی اضافه مانده باشد، از زوجین رضایت می‌گیریم که جنین‌های اضافه را فریز و منجمد می‌کنیم تا در صورت نیاز برای بارداری‌های بعدی از آنها استفاده کنیم و شانس موفقیت این کار 30 تا 40 درصد است.

آیا مانند روش IVF چند قلوزایی دارد یا نه؟

بله در این روش‌ها 5 درصد امکان دارد که بیمار چند قلویی شود، چون شانس باروری بیشتر می‌شود، احتمال بارداری خارج از رحم در آن بیشتر است و عوارض مربوط به خودش را دارد که اگر‌ پزشکی که این کار را انجام می‌دهد متبحر و مجرب باشد می‌توان این عوارض را به حداقل رساند.