«دکتر محمد قریب، انترن سابق مریضخانه‌های پاریس و متخصص طب اطفال» عنوان نوشته روی تابلوی مطب این پزشک نام آشنا بود که این‌روزها در موزه پزشکی جا خوش کرده و یادآور خاطرات اوست.
اول بهمن ماه سالروز مرگ دکتر قریب است که بسیاری از پزشکان آن سال‌ها، او را در تشخیص بالینی کم‌نظیر می‌دانستند. او همواره به یافته‌های جدید طب جهان احاطه داشت ولی بیش از توجه به روش های‌نوین، بر آموزش خانواده‌ها و برخورد عاطفی و اخلاقی با بیماران تاکید می‌کرد. و در بسیاری از موارد از بیماران پولی دریافت نمی‌کرد.مطالعاتش را در کمال سخاوت در اختیار دانشجویان قرار می‌داد و آنها را برای پیگیری پیشرفت‌های علمی تشویق می‌کرد.
نخبه ایرانی در پاریس
قریب در سال ۱۳۰۶ از نخستین دانشجویان ایرانی بود که برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به فرانسه رفت. او در پایان سال نخست در شهر «رن» فرانسه موفق به دریافت جایزه لابراتور تشریح دانشکده پزشکی شد. قریب جوان در سال ۱۳۱۴ نخستین ایرانی بود که توانست در کنکور انترنی بیمارستان پاریس موفق شود.
طب اطفال در ایران
او از همان سال‌های ابتدایی بازگشت به ایران مطبی دایر کرد و همچنین به یکی از استادان برجسته‌ی دانشکده پزشکی تهران تبدیل شد. دکتر قریب طی سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۳ شاگردان نامداری چون احمد قانع بصیری، صادق مختارزاده، مرتضی مشایخی، نورالدین هادوی، غلامرضا خاتمی( مترجم کتاب طبی اطفال نلسون)، احمد سیادتی و.. را پرورش داد که همگی به بزرگان پزشکی ایران بدل شدند و به همین دلیل، قریب را «پدر طب اطفال ایران» نامیدند.
از دریافت نشان لژیون دونور تا تاسیس بیمارستان تخصصی کودکان
بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران، به پاس سال‌ها خدمت چشمگیر علمی، موفق به دریافت نشان دانش از دانشگاه تهران و نشان درجه اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش شد و همچنین نشان عالی لژیون دونور در سال ۱۳۲۱ از دولت فراسه به او تعلق گرفت.
او در سال ۱۳۱۷ از فرانسه به ایران بازگشت و به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی مشغول شد. قریب ابتدا در بیمارستان رازی به اداره بخش اطفال مشغول شد و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخوابی رفت و در آنجا بخش اطفال را دایر کرد. او در سال ۱۳۱۹ کتاب «بیماری‌های کودکان» را تالیف و به چاپ رساند. از دیگر اقدامات مهم محمد قریب می‌توان به تاسیس نخستین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان، به همراه دکتر حسن اهری اشاره کرد.
روایت تعهد و علم در «روزگار قریب»
روزگار قریب، نام مجموعه‌ای تلویزیونی ساخته کیانوش عیاری در سال ۱۳۸۶، درباره زندگی شخصی و علمی دکتر محمد قریب است که در زمان پخش با استقبال کم‌نظیر مخاطبان رو‌به‌رو شد. اصغر و مهدی هاشمی در این مجموعه تلویزیونی به‌ترتیب نقش جوانی و میانسالی دکتر قریب را به زیبایی اجرا کردند.
مرگ
محمد قریب در سال ۱۳۵۱ به هماچوری (دفع خون از دستگاه ادراری) مبتلا شد که بعدها تشخیص دادند بیماری او سرطان مثانه است. اقدامات درمانی انجام شده در ایران و آمریکا، تاثیر چندانی بر روند بهبود بیماری او نداشت و سرانجام در روز سه‌شنبه اول بهمن‌ماه ۱۳۵۳ در بیمارستان مرکز طبی کودکان، محل خدمت خود، جان سپرد.
مطلب مرتبط: