توهم از نظر روان‌پزشکی یعنی اینکه فردی چیزی را ادراک کند بدون آنکه محرکی واقعی در عالم بیرون برای آن وجود داشته باشد؛ مثلا احساس یک مزه بی‌آنکه چیزی خورده باشیم یا شنیدن یک صدا بدون آنکه به واقع صدایی در بیرون ایجاد شده باشد.
توهم خود به تنهایی به عنوان بیماری نیست بلکه به عنوان نشانه‌ای از برخی اختلالات مورد توجه هستند از اینرو از بین بردن توهم معمولا مدنظر متخصصان بالینی نیست. آنها با عنوان نشانه شناسی بیماریهای روانی وجود یا عدم وجود توهم را مدنظر قرار می‌دهند و در صورت وجود چنین مورد و با تشخیص نوع اختلال به درمان اختلال مبادرت می‌ورزند که کاهش حالات توهمی را به دنبال دارد. درمان توهم، درمان دارویی است. هیچ بیمار دچار توهمی نداریم که بی‌نیاز از دارو باشد. دارو بیماران را تسکین نمی‌دهد، بلکه به طور قطعی و ریشه‌ای درما‌ن‌شان می‌کند.
ندارد.
توهم با دلایل گوناگونی ممکن است بروز کند. اکثر توهم‌ها ناشی از وجود برخی از اختلالات خاص روانی هستند و در واقع وجه مشخصه این دسته از اختلالات به شمار می‌روند مثل اسکیزوفرنی که در آن فرد با مشکلات شدید روانی و کناره گیری شدید از واقعیت گریبانگیر است.
هر یک از علائم زیر می‌تواند نشان‌دهنده یک نوع توهم باشد:
ممکن است فرد در اثر توهم دست به کارهایی بزند که غیر عقلانی است و برایش خطر ایجاد می‌کند.