بزرگ طحالی یافته‌ای شایع در طیف وسیعی از بیماریها به شمار می‌رود. البته اسپلنومگالی شدید (massive) همیشه نشانگر یک پاتولوژی زمینه‌ای است. معمولاً تعریف بزرگ‌طحالی شدید عبارت است از گسترش کامل طحال به ربع تحتانی چپ یا لگن یا رد شدن آن از خطر وسط شکم. طحال‌های بسیار بزرگ (massive) حداقل ۱۰۰۰-۵۰۰ گرم وزن دارند. شایع‌ترین اختلالات همراه با اسپلنومگالی، اختلالات خونی، عفونی، کبدی، احتقانی و التهابی، هستند.
درمان اسپلنومگالی شدید غالبا شامل درمان اولیه بیماری زمینه‌ای است. در برخی اختلالات ممکن است برای تشکیل علایم یا به خاطر تشدید شدت پان‌سیتوپنی اسپلنکتومی اندیکاسیون داشته باشد. معمولا برای برداشتن یک طحال بسیار بزرگ لاپاروتومی لازم است. عوارض احتمالی پس از اسپلنکتومی باز عبارت‌اند از ایجاد آبسه زیر دیافراگم و ترومبوز ورید طحالی یا پورت، به خصوص در بیماران دچار اختلالات میلوپرولیفراتیو در بزرگسالان با ایمنی مکفی. سپتی سمی شدید پس از اسپلنکتومی نسبتا ناشایع است و خطر آن را می‌توان با تجویز واکسن پلی‌سارکاریدی بر ضد استرپتوکوک پنومونیه، هموفیلوس آنفلوآنزا و نیسریا مننژیتیدیس پیش از عمل باز هم کاهش داد. پرتوتابی به طحال نیز می‌تواند گاه در بیماران دچار اختلالات لنفوپرولیفراتیو یا میلوپرولیفراتیو باعث تسکین گردد هر چند در بیماران دارای طحال بسیار بزرگ دشوار است. مطالعات نشان داده‌اند که اسپلنکتومی لاپاروسکوپیک گاه حتی برای طحال‌های بسیار بزرگ قابل انجام است و به کاهش اتلاف خون، کاهش مدت اقامت در بیمارستان پس از عمل و کاهش موربیدیته و مرگ و میر پس از عمل می‌انجامد.
درمان اختلالات خونی، عفونی، کبدی، احتقانی و التهابی پیش از اینکه به بزرگی بیش از حد طحال بینجامد.
علل:
شایع ترین علامت درد و احساس سنگینی در ربع فوقانی چپ شکم LUQ
مهمترین عارضه برداشتن طحال : مستعد شدن بیمار به عفونت های باکتریایی (به ویژه ارگانیسم های کپسول دار )