در حالی‌که آمار کلی سرطان روده بزرگ سیر نزولی دارد، باید گفت که این سرطان خصوصا در بین بیماران جوان رو به افزایش است. مطالعات قبلی ثابت کرده است که سرطان رودهی بزرگ در بیماران زیر ۵۰ سال بسیار پیشرونده‌تر از سرطان رودهی بزرگ در افراد مسنّ است.
محققی به نام کریستوفر لیو اخیرا گفت: ما تفاوت‌هایی را در دو ژن مهمی که مسیر این سرطان را با علامت نشان می‌دهند، شناسایی کردیم. این دو ژن PPAR و IGF1R هستند که در تنظیم روند تکامل سلولی، متابولیسم و رشد آن دخیلند. ایجاد تغییرات در این مسیرها، در پیشرفت بسیاری از سرطان‌ها نقش مهمی دارد.
طی تحقیقی، محققان عوامل ژنتیکی مربوط به پنج تومور سرطان روده بزرگ را در بیماران جوان (حدودا ۳۱ ساله) با ۶ تومور در بیماران مسن (حدودا ۷۳ ساله) با هم مقایسه کردند. علاوه بر مسیرهای مربوط به دو ژن PPAR و IGF1R این تحقیق نشان داد که نمونه‌های مربوط به تورموهای سرطان رودهی بزرگ در بیماران جوان‌تر در مسیرهایی که مسئول سوخت و ساز داروها بود، بسیار غنی و مجهز شده بودند.
شیمی‌درمانی باعث به چالش کشیده‌شدن سلول‌های سرطانی شده و ممکن است در افراد جوان‌تر نسبت به افراد مسن، این شیمی‌درمانی‌ها به طور متفاوت سوخت و ساز شوند. این مسئله نشان می‌دهد که چرا روش‌های سنتی شیمی‌درمانی بر بیمارانی که سرطان رودهی بزرگ فراپخشی دارند، تأثیر کمی می‌گذارد.
اگر ثابت شود که دو ژن PPAR و IGF1R محرک‌های مهمی در بیماران جوان حامل سرطان رودهی بزرگ هستند، محققان امیدوار خواهند بود تا بتوانند آزمایش‌های موثری بر روی این محرک‌های پنهان تومورها انجام دهند تا به داروی مورد نظر خود برسند.
(منبع: medicinenet)
برای مبارزه با سرطان روده بزرگ ویتامین D بیشتری مصرف کنید