فتق دیسک بین‌مهره‌ای، دلیل اصلی کمردرد و پادرد است. دیسک‌ها، در واقع بین مهره‌ها در ستون فقرات قرار دارند. هر دیسک حاوی یک نوار بیرونی لاستیک‌ مانند است که به آن هسته فیبروز حلقه‌ای گفته می‌شود و ماده‌ی ژل‌ مانندی به نام هسته‌ی مرکزی ژلاتینی را احاطه کرده است.
چگونگی بیرون زدن دیسک‌ها
در واقع این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که رشته‌ی بیرونی دیسک، از بین رفته و یا ترک بر می‌دارد و ماده‌ی ژل‌مانند از داخل آن به بیرون تراوش شده و منجر به وارد آمدن فشار به مجرای نخاعی یا ریشه‌ی عصب‌ها می‌شود. بیشتر فتق‌های دیسکی به خاطر فشار ناگهانی مانند تصادف رخ می‌دهد. در برخی موارد آنها به تدریج و طی هفته‌ها و ماه‌ها رخ می‌دهد. عوامل خطرزایی که می‌توانند خطر فتق دیسک را ایجاد کنند عبارتند از:
-سالخوردگی: با بالا رفتن سن٬ انعطاف‌پذیری دیسک‌ها به مرور کم شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند.
-گزینه‌های مربوط به شیوه‌ی زندگی: عدم انجام ورزش منظم٬ نداشتن رژیم‌های غذایی مناسب، اضافه وزن و مصرف تنباکو منجر به ضعیف شدن دیسک می‌شود.
علائم
-درد خفیف یا شدید در کمر، که به واسطه‌ی حرکت یا فعالیت‌هایی همچون خم شدن، سرفه کردن یا عطسه زدن شدید ایجاد می‌شود.
-گرفتگی عضلانی
-سیاتیک (شامل درد٬ سوزش٬ احساس مورمور و کرختی که از باسن به ساق پا و پاها می‌رسد).
-ضعف ساق پا و یا عملکرد ضعیف آن
درمان‌های بدون جراحی
-داروهای از بین برنده‌ی درد مانند داروهای ضدالتهاب برای کاهش تورم و درد، شل کننده‌ی عضلات برای از بین بردن گرفتگی آن و مسکن‌های اعتیادآور برای تسکین درد شدید.
-گرما یا سرما درمانی مانند در ۲۴ ساعت تا ۴۸ ساعت اول.
-درمان با ورزش‌های فیزیکی مانند ماساژ ملایم، تمرینات کششی و تمرینات مقاومتی برای کاهش درد و افزایش انعطاف‌پذیری.
-تزریق داروهای ضدالتهابی به خارج قسمت شامه‌ای. این تزریق مخصوص بیمارانی است که درد شدید یا پادرد حاد دارند.
(منبع: NHS)

روش‌های کاهش عوارض دیسک کمر پس از جراحی