وقتی به خاطر عفونت یک ویروس مریض می‌شویم، علتش آن است که این ویروس وارد سلول‌های بدن ما شده و کنترل ساز و کار آنها را به دست گرفته تا نسخه‌هایی از خودش را در آن تولید کند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ویروس‌های آنفولانزا با اتکا به پروتئینی در سلول‌های میزبان فعالیت می‌کنند تا بتوانند مأموریت خود را تکمیل کنند.
تحقیقات قبلی نشان داده که دلایل زیادی وجود دارد که ویروس‌های آنفولانزای مرغی نمی‌توانند به راحتی در سلول‌های انسانی همانندسازی شوند و بیشتر به خاطر ناسازگاری بین مؤلفه‌های ویروس و سلول میزبان است. یکی از این ناسازگاری‌ها، فعالیت آنزیمی به نام پلیمراز وابسته به RNA را احاطه می‌کند که در ویروس مرغی وجود داشته و مستزلم همانندسازی است. این آنزیم در سلول‌های انسانی فعالیت ضعیفی دارد.
محققان در این زمینه تصمیم گرفتند تا این مسئله را شناسایی کنند که چه چیزی به ویروس آنفولانزا کمک می‌کند تا در داخل سلول‌های میزبان با جزئیات بیشتر از طریق ایجاد عفونت در سلول‌های دورگه‌ی مرغی-همستری با ویروس آنفولانزای مرغی همانندسازی شود.
آنها دسته‌ای از سلول‌های دورگه‌ای را که از طریق وارد کردن بخش‌هایی از DNA مرغ به سلول‌های همسترها ساخته شده بود آزمایش کرده و بعد این مسئله را سنجیدند که آیا ویروس‌های آنفولانزای مرغی می‌تواند در داخل آنها همانندسازی کنند یا نه. بعد از مشاهده‌ی این مسئله که کدام ویروس‌های آنفولانزای مرغی همانندسازی کرده بود، این مسئله را ارزیابی کردند که کدام ژن‌های مرغی در آن وجود داشته و در همین ارتباط دریافتند که پروتئینی به نام ANP32A مسئول همانندسازی این ویروس است و به این نتیجه رسیدند که پستانداران هم نسخه‌ای از ANP32A دارند اما کوتاه‌تر از پروتئین مرغی بوده و ویروس‌های آنفولانزا نمی‌توانند از آن استفاده کنند مگر آنکه دچار جهش ژنی شده باشند.
(منبع: NHS)

کشف ارتباط حمله خواب با واکنس آنفولانزا