در ادامه‌ی قسمت اول شما را با راهکارهای سلیا باربور برای تربیت یک فرزند غذاخور آشنا می‌کنیم.
۴. سعی کنید با هم شام بخورید
احتمالا این گفته‌ها را شنیده‌اید: کودکانی که با والدین خود غذا می‌خورند، رژیم غذایی سالم‌تری دارند، از واژگان بهتری استفاده کرده و اغلب نمرات بهتری می‌گیرند و غیره. نمی‌خواهم شما را مجبور کنم که هر شب از چنین راهبردی استفاده کنید. اما سعی کنید گهگاه از این ترفند کمک بگیرید. در مورد انتظارات خود واقع بین باشید. بچه‌ها معمولا دوست ندارند زیاد پشت میز غذا بنشینند. یک کودک خردسال نهایتا ۵ دقیقه دوام می‌آورد. این زمان برای کودکان ۴ ساله و بزرگ‌تر ۱۵ دقیقه خواهد بود.
طوری عمل کنید که کودک مشتاق شام خوردن در کنار خانواده باشد، بدون آنکه احساس فشار کند. اگر یکی از دو فرزندتان غذایش را تمام کرده، اجازه دهید از میز غذا بلند شود. اما نگذارید در اطراف میز پرسه بزند، بازی کند یا با حرف زدن سایر اعضای خانواده را از غذا خوردن باز دارد. او می‌بایست به اتاق نشیمن برود یا در اتاقش سرگرم شود. بعضا تمام آنچه کودک می‌خواهد توجه و همراهی خانواده است. بنابراین، با این کار می‌توانید او را به نشستن در کنار سایر اعضای خانواده تشویق نمایید. می‌توانید برخی قوانین خوب دیگر را هم به روند روتین غذا خوردن‌تان اضافه کنید، مثلا حین شام خوردن به تلفن جواب ندهید و یا تلویزیون تماشا نکنید.
۵. به کودک بگویید باید در حد یک لقمه هم که شده غذایش را امتحان کند
مانند بسیاری از والدین، من هم خاطرات زیادی از دوران کودکی دارم که پدر و مادر مجبورم می‌کردند غذایی بخورم که معده‌ام را به هم می‌زد. اما هیچ‌وقت نمی‌خواهم این کار را با فرزندانم بکنم. می‌دانم که بسیاری از والدین نگران این مسئله هستند. اما اگر فکر می‌کنید یک غذای مشخص برای کودک‌تان ناخوشایند است، او را به خوردن آن مجبور نکنید و بگذارید غذایش را نیمه کاره رها کند. حتی می‌توانید از او به خاطر اینکه غذایش را در حد یک لقمه امتحان کرده، تشکر نمایید.
۶. اگر راهبردهای دیگر جواب ندادند، به او رشوه بدهید و احساس گناه هم نکنید
بچه‌های من بیشتر از هر چیزی در مورد مواد غذایی آسان گیر هستند. اما این بدان معنا نیست که همیشه دستپختم را دوست دارند. باید بگویم خودم هم بعضا از دستپختم راضی نیستم. ولی خوردن آن غذا نباید مثل شکنجه باشد. اگر ببینیم آنها با غذایشان بازی می‌کنند، لقمه‌های کوچک می‌خورند یا اصلا لب به غذایشان نمی‌زنند، سعی می‌کنم به همان ترفندهای قدیمی متوسل شوم که از نسل‌ها قبل رایج بوده‌اند:
•‌اگر غذایت را امتحان نکنی، خبری از دسر نخواهد بود.
•اگر کمی از غذایت را امتحان نکنی، دیگر خبری از غذای محبوب‌ات نخواهد بود؛ اما اگر امتحانش کنی، می‌توانی هر‌چقدر که می‌خواهی، غذای مورد علاقه‌ات را بخوری.
•«می‌بینم که مرغ‌‌ات را نخورده‌ای. اشکالی ندارد آن را به برادرت بدهم؟» این ترفند در اغلب موارد جواب می‌دهد و بعضا باعث می‌شود که کودک سخت‌گیر تجدید نظر کند و غذای داخل بشقاب‌اش را تا آخر بخورد.
۷. برای دسر هم جا بگذارید
نمی‌توانم دروغ بگویم: بستنی گاها از هر چیزی که در این سیاره خورده می‌شود، طعم بهتری می‌دهد. زندگی شیرینی خاص خودش را دارد؛ بنابراین، وعده‌های غذایی ما هم باید کمی شیرینی داشته باشند. 
منبع: parenting

صبحانه مناسب برای کودکان مبتلا به بیش‌فعالی