محققان برای این مطالعه نشانگرهای موثری را مانند اعتماد پدر به خود به عنوان یک والد، ایجاد رابطه قوی با فرزند، احساس رضایت و مراقبت از کودک بررسی کردند.
به گزارش روزنامه ایندیپندنت،نتایج این مطالعه پژوهشی نشان داد که جنبه های روانی و عاطفی مشارکت پدر در مراقبت از کودک تاثیر بیشتری در رفتارهای آتی فرزند دارد و مقدار زمان مراقبت از وی نقش زیادی در این زمینه ندارد.
محققان از داده های یک مطالعه طولانی مدت (ALSPAC) در جنوب غربی انگلیس استفاده کردند.
در این مطالعه، از والدین 10 هزار و 440 کودک هشت ماهه خواستند به پرسش نامه هایی که بر اساس موضوعاتی شامل بهداشت روانی فرزند، تمایل به فرزند پروری، رفتار و پیشرفت فرزند، مقدار زمان مراقبت از کودک و جزئیات سطح درآمد خانواده و تحصیل تنظیم شده بود، پاسخ دهند؛ همچنین داده های مشابه برای بیش از 6 هزار کودک در سن 9 و11 سالگی در دسترس بود.
نتایج مطالعه نشان می دهد در خانواده هایی که پدران در زمینه واکنش عاطفی به فرزند خود امتیاز خوبی کسب کردند و نیز نقش آفرین خوبی به عنوان یک پدر بودند، در قیاس با پدرانی که نمره پایین تری دریافت کردند، احتمال ابتلای کودک به مشکلات رفتاری در مقطع سنی پیش از نوجوانی 28 درصد کمتر بود.
نتیجه این مطالعه در مجله BMJ OPEN منتشر شد.
لینک مرتبط: چرا کودکمان دروغگو می شود؟!
تا چه حد مشـورت در خانـواده ممکن است؟