از زبان بدن کودکتان چه می دانید؟!

faateme1366
در این مرحله از زندگی، یعنی بین سه تا شش سالگی کودک شما مهارت‌هایی را که در مراحل قبل تازه به دست‎آورده بود، گسترش می‎دهد.

از نظر تغییرات جسمانی، قد او حدود پنج تا هفت‌ونیم سانتی‌متر در سال رشد می‎کند؛ بنابراین در سن شش سالگی، دو سوم قدی را که در بزرگ‎سالی خواهدداشت، به دست‎آورده‌است. در این مرحله کودک، لاغرتر می‌شود ولی با استخوان‎بندی قوی‎تر. مهارت‎های هماهنگی و تعادل به تدریج در این دوره بهبود می‎یابد. تمام این موارد، توانایی او را در ارتباطات غیرکلامی افزایش می‎دهد. مهارت‎های اجتماعی‎اش هم پیشرفت می‎کند و آگاهی اجتماعی‎اش قوی‎تر می‎شود. در سن شش سالگی، دوستی‎های فرزندتان بیشتر و طولانی‎تر می‎شود و پایه‎ریزی موفقیت‎های بعدی او در مدرسه، به این دوره بستگی دارد. در ادامه به‎صورت مختصر، با احساسات کودکان در بازه سه تا شش سالگی، نشانه‎ها و واکنش‎های مناسب دربرابر آن‎ها آشنا می‎شوید.

احساس جدایی

در این مرحله، کودک به بازی‎های گروهی تمایل دارد و زمانی را در مهدکودک یا پیش پرستارش به سر می‎برد؛ بنابراین تجربه جداشدن‎های کوتاه مدت از شما را آغاز می‎کند. ابتدا در چنین موقعیت‎هایی لذت نمی‎برد اما به تدریج به آن‎ها خو می‌کند.
نشانه‎ها

اضطراب و نگرانی کودکتان از جدایی، ممکن است در قالب شکم‎درد یا سردرد نشان داده‎شود. دردی که او احساس می‎کند، واقعی است اگرچه علتش روان‎شناختی است، نه جسمانی. شروع این دردها ممکن است شب قبل از مهدکودک یا مدرسه رفتن باشد. گوشه‎گیری هنگام تجربه موقعیت‎های جدید و رویارویی با آدم‎های تازه و تعلل در لباس پوشیدن برای رفتن به مکانی که شما آن‎جا حضور ندارید، نشانه‎های دیگری است که خبر از اضطراب جدایی می‎دهد.
واکنش مناسب

کودکتان را مدتی پیش از تجربه جدایی، برای این موقعیت آماده کنید و او را ناگهان تنها نگذارید؛ صحبت کردن در این‎باره و آشنا کردن او با محیط تازه، خیلی کمک‎کننده است. به او اطمینان دهید حتی وقتی کنار هم نیستید، سرحال و ایمن خواهدبود. گرچه برای شما واضح است اما کودکتان نیاز دارد که به او بگویید بعد از تمام شدن ساعات مشخصی دوباره کنار هم خواهیدبود. به فعالیت‌های روزانه‎اش در غیاب شما، علاقه و اشتیاق نشان بدهید و درباره آن‎ها احساس مثبتی در فرزندتان ایجاد کنید.
احساس برانگیختگی

حالا فرزندتان آن‎قدر بزرگ شده‎است که برای مواجهه با تجارب جدید به توانایی خود اعتماد بیشتری داشته‎باشد. سطح برانگیختگی او بسیار بالاست و آستانه هیجان‎خواهی‎اش به‎راحتی تحریک می‎شود. کودکتان هنوز به آن حد از پختگی نرسیده‎است که بداند وقتی به یک فعالیت جدید می‌پردازد، باید احتیاط و جنبه‎های مختلف آن را از قبل ارزیابی کند؛ بنابراین طبیعی است وقتی با اسکیت بازی می‎کند، خطرات بالقوه مثل حضور مردم و خودرو ها را ندیده بگیرد.
نشانه‎ها

آشکارترین علایم هیجان و برانگیختگی، نشانه‎های جسمانی است، مثل این پا و آن پا کردن، وول خوردن و کاهش ناگهانی اشتها. چشم‎های گشادشده و دهان تقریبا باز هم یعنی او در انتظار چیزی است که می‎خواهد اتفاق بیفتد؛ این انتظار ممکن است آن‎قدر بزرگ باشد که کودکتان را مضطرب کند. یک قرار تفریح یا عملی شدن وعده خرید یک اسباب‎بازی محبوب، می‎تواند کودکتان را بسیار هیجان‎زده کند.
واکنش مناسب

یک رویداد یا فعالیت روزمره که برای شما خیلی عادی است، می‎تواند برای فرزندتان برانگیزاننده باشد و نشانه‎هایی را که گفتیم در او ایجاد کند. درچنین مواقعی به‎جای این‎که هیجان و انگیختگی او را محدود کنید، به او بپیوندید و اجازه دهید بفهمد از احساس او خوشحال هستید. تلاش برای آرام کردن او و دعوت به صبوری و کنترل خود، معمولا راه به جایی نمی‎برد، درعوض درباره آن فعالیت تحریک‎کننده با هم حرف بزنید.
احساس دوستی
در این سن، روابط دوستانه اهمیت زیادی پیدا می‎کند. کودک از طریق این روابط، جزئیات بیشتری درباره ویژگی‌ها و نقاط قوت و ضعف خودش می‌‎فهمد. نکته مهم اما این است که کودک شما در این مرحله ممکن است حساس شود، بترسد یا اطمینان پیدا کند که دیگران او را دوست ندارند. نشانه‎های زیر احتمالا به این معناست که فرزندتان می‎خواهد دوست داشته‎شود ولی از طرد شدن می‎ترسد.
نشانه‎ها

هنگامی که از مهد یا مدرسه برمی‌گردد، ناراحت و گریان است. خودش را به بچه‎های دیگر نزدیک می‎کند، حتی به کسانی که آن‎ها را خیلی خوب نمی‎شناسد، طوری که آن‎ها مجبورمی شوند او را در فعالیت‎های خود شریک کنند. در تمام سنین، دوستی می‎تواند از طریق تماس بدنی بیان شود اما این شکل از تماس در پنج،شش سالگی معمول‎تر است. فرزند شما ممکن است هنگام بازی با دوستش، دست او را بگیرد یا بی‎مقدمه بغلش کند.
واکنش مناسب

اگر کودکتان یاد بگیرد که چطور احساساتش را به روشنی منتقل کند، خیلی ساده لبخند بزند و برای مثال بگوید: «من از تو خوشم آمده و دوست دارم کنارت بنشینم»، احتمال کمتری وجود دارد که طرد شود. به او یاد بدهید چگونه با بچه‎های دیگر در بازی‎ها مشارکت داشته‎باشد، وسایلش را با آن‎ها شریک شود، نوبت بازی را رعایت و از قوانین بازی پیروی کند.
برگرفته از کتاب «زبان بدن کودکان»، نوشته «ریچارد وولفسون»، ترجمه «بهمن ابراهیمی»

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
مطالب پیشنهادی

نظر خود را وارد نمایید
لغو پاسخ