از فیستول پری لنف، نشت مایع گوش داخلی و امراض آن چه می دانید؟

فیستول پری لنف یاPLF چیست 

فیستول پری لنف به نشت مایع گوش داخلی از طریق سوراخ ایجادشده در دریچه گرد یا نیامن حلقوی روی دریچه بیضی گفته می‌شود.

این اختلال یک اتصال غیرهنجار (پارگی) در یک یا دو دریچه ی ارتباطی میان گوش میانی و داخلی است. این دو دریچه (گرد و بیضی) فضای پر از هوای گوش میانی و فضای پر از مایع پری لنف گوش داخلی را از یکدیگر جدا می کنند. وجود پارگی در این دریچه ها باعث نشت پری لنف می شود.

تغییرات فشار هوای گوش میانی (مثلا حین پرواز) در حالت هنجار اثری روی گوش داخلی ندارد. وقتی فیستول وجود دارد، تغییر فشار گوش میانی مستقیما گوش داخلی را متاثر می کند. پس ساختارهای شنوایی و یا تعادلی متاثر می شوند.

از چه راه هایی فیستول پری لنف تشخیص داده می شود؟

سابقه ضربه به سر

کم شنوایی در حضور ناهنجاری‌های جمجمه‌ای صورتی

شواهد رادیوگرافیک از وجود ناهنجاری‌های گوش داخلی

علائم بزرگ شدن مجرای دهلیزی

مشکلات دهلیزی یا تعادلی بدون علت قابل توجیه

کم شنوایی نوسانی یا پیشرونده

سابقه ابتلا به مننژیت یا لابیرنتیت

توصیه‌شده است تمامی کودکانی که علائمی از کم شنوایی پیشرونده یا گیجی های مقطعی دارند، تحت آزمایشات دقیق فیستول پری لنف قرار گیرند چون عدم درمان نامناسب می‌تواند منجر به ناشنوایی کامل شود.

علائم شایع این بیماری سرگیجه، عدم تعادل و آتاکسی (عدم هماهنگی عضلات) می باشد. اما علائم ظاهر شده بسیار متنوع بوده و اغلب شامل درجاتی از کم شنوایی می باشد. تظاهرات کلینیکال این بیماری شبیه بیماری منیر بوده و ممکن است این دو قابل تشخیص از هم نباشند. مقایسه بین این دو بیماری در جدول پایین آمده است.

علایم فیستول پری لنف چیست؟

بیماران دچار PLF اغلب در توضیح علایمشان مشکل دارند. علایم PLF اغلب شامل پری گوش، شنوایی نوسانی یا شنوایی “حساس″، گیجی و عدم تحمل حرکت است. ممکن است PLF باعث کم شنوایی ناگهانی یا سرگیجه چرخشی شود. اغلب علایم با تغییر ارتفاع (آسانسور سریع، هواپیما، کوهپیمایی) یا افزایش فشار CSF (بار سنگین، خم شدن، سرفه و عطسه) بدتر می شود.

معمولا بیماران عدم تعادل و بی ثباتی را گزارش می کنند که با فعالیت افزایش و با استراحت تقلیل می یابد. گاها فرد “پدیده تولیو” را گزارش می کند. یعنی با صدای خود یا صداهای بلند احساس گیجی می کند.

چند نکته مهم در مورد فیستول پری لنف که حتما باید بدانید

ارتباط بین فیستول و کم شنوایی به طور کامل شناخته نشده است.

فیستول پری لنف ممکن است در افراد با کم شنوایی طبیعی اتفاق بیفتد.

همیشه در جراحی های جبرانی امکان برگشت یا بهبود شنوایی وجود ندارد، اگرچه جراحی مناسب می‌تواند از پیشرفت آن جلوگیری کند.

بعضی پزشکان باور دارند که فیستول پری لنف ممکن است نیاز به جراحی نداشته باشد و به‌صورت خودبه‌خودی درمان شود. تشخیص فیستول پری لنف در بهترین شرایط سخت است زیرا علائم زیاد و متنوعی دارد.

بعضی از علائم رایج آن شامل نوسان در امتیاز بازشناسی گفتار،احساس پری در گوش، عدم تعادل، آزمون فیستول مثبت، کم شنوایی شدید نوسانی (به‌صورت یک طرفه یا دو طرفه) و می‌تواند به‌صورت پیشرونده هم دیده شود.

رابطه افت شنوایی با فیستول پری لنف

عدم تعادل در مایعات گوش داخلی نیز می تواند منجر به افت شنوایی حسی ـ عصبی پیشرونده شود. فیستول پری لنف و بیماری منیر از این دسته بیماری ها هستند. در نیمی از موارد سرگیجه و یا عدم تعادل نیز به همراه افت شنوایی وجود دارد. اپستین و رایلی (1989) دریافتند که 6% از کودکانی که افت شنوایی حسی ـ عصبی دارند، مبتلا به فیستول پرش لنف می باشند. تشخیص فیستول پری لنف بدون جراحی اکتشافی مشکل می باشد. احتمال وجود فیستول پری لنف با وجود سابقه ضربه به سر، ضربه بارومتریک (تغییر ناگهانی فشار هوا) و یا سابقه بدشکلی های ماندینی افزایش می یابد. در صورت وجود الکتروکوکلئوگرافی غیر نرمال نیز مطمئناً احتمال فیستول پری لنف به عنوان عامل ایجاد کننده افت شنوایی حسی ـ عصبی پیشرونده افزایش می یابد. در صورتی که عامل ایجاد کننده افت شنوایی فیستول پری لنف باشد، جراحی ترمیمی ممکن است از بدتر شون افت جلوگیری کند و در برخی موارد نیز حتی به بهتر شدن آستانه های شنوایی می انجامد.