چرا دچار استرس می شویم؟
قبل از سخنرانی در جمع، مغز شروع به مرتب کردن منابع می‌کند، خون بیشتری به درون عضلات پمپاژ می‌شود و در نتیجه اکسیژن بیشتری به مغز می‌رسد. واکنش بدن به استرس ناشی از حضور در جمعف همانند واکنش به ترس هنگام مقابله با خطرات فیزیکی است. این واکنش‌های فیزیکی به ما کمک می‌کند تا با خطرات بهتر مقابله کنیم.
برای عموم مردم، به خصوص آن‌هایی که از اختلال «اضطراب اجتماعی» رنج می‌برند، تشویش‌های طبیعی قبل از سخنرانی به راحتی به یک ترس بیمارگونه تبدیل میشوند! در ادامه راهکارهایی جهت کاهش استرس صحبت در جمع را می خوانید:
در مورد خودتان مثبت فکر کنید
اگر هنگامی که در جمع هستید، این فکر در ذهنتان مانور می دهد که دیگران در مورد شما چه قضاوتی می کنند، دستپاچه و مضطرب خواهید شد. اما باید این نکته را به خودتان یادآوری کنید که بسیار بعید است دیگران با همان معیارهای سختگیرانه ای که شما در مورد خودتان دارید، در مورد شما فکر و قضاوت کنند.
با زبان بدن حس اعتماد به نفس تان را به دیگران منتقل کنید
یک ژست صحیح و جذاب این پیام را به دیگران ارسال می‌کند که به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهید بر شما تسلط پیدا کند. اگر زبان بدن مناسبی نداشته باشید، ممکن است دیگران فکر کنند به راحتی میتوانند روی شما نفوذ داشته باشند. برای اینکه علاقه و تسلط‌تان را نسبت به موضوع مورد صحبت‌تان نشان دهید، سعی کنید با استفاده از زبان بدنی مناسب، اعتماد به نفس‌تان را بیشتر کنید.
همیشه برای سخنرانی آماده باشید
اگر به سخنرانی دعوت شده اید، افکار خود را بر روی یک طرح پیاده کنید. این طرح، تصویری از تمام موضوعات و نظریاتی است که می خواهید در سخنان تان بیان شود. آن را در وسط کاغذی بنویسید و دور آن خط بکشید. سپس زیر آن، نکات اصلی را که برای مطرح کردن نظریه تان به شما کمک می کند، یادداشت کنید. دور هر کدام از این نظریه ها خط بکشید و با خطوطی، آنها را به موضوع اصلی مرتبط سازید. به طور کلی باید دست کم دو تا پنج نکته را یادداشت کرده باشید. روی خطوط ارتباطی که کشیده اید، نحوه برقراری ارتباط میان آنها را یادداشت کنید؛ برای نمونه، به کار بردن داستان، ضرب المثل یا مثال. اکنون شما تصویری کلی از سخنرانی خود تهیه کرده اید و می توانید از آن در هنگام سخن گفتن در جمع استفاده کنید هیچ چیزی را از خاطر نبرید.
لطفا خجالت را کنار بگذارید
یادتان باشد، احساس خجالت یک حالت درونی است، شما دقیقاً خود را تحت فشار می‌یابید ولی تا وقتی که اوضاع خیلی خراب نشده کسی متوجه نمی‌شود.. هر وقت، تحت استرس قرار می‌گیرید به خودتان بگویید، تو باید صحبت کنی هرچند اضطراب داری.
اولین چیزی که در مورد استرس و خجالتی بودن مهم است این است که پیش خودتان فکر نکنید ” وای حالا اگه این حرف را بزنم چی میشه.”
یعنی وقتی فردی به شما چیزی می‌گوید و شما در ذهنتان، به او جواب می‌دهید و بعد که محل را ترک کردید ممکن است خودتان را سرزنش کنید، که چرا حرفم را نزنم؟ چرا در ذهنم جوابش را دادم ؟ولی مستقیم به او چیزی نگفتم، بالاخره یک چیزی بگویید، بی جواب نگذارید.
از دوستان صمیمی تان کمک بگیرید
افرادی که استرس صحبت در جمع دارند باید سعی کنند در گروه‌های 2 یا 3 نفره دوستان خود صحبت و تمرین کنند که در نتیجه وقتی وارد گروه های 5 یا 6 نفره می شوند قادر به صحبت باشند.مسئله دیگر این است که برای حضور در هر جلسه و جمعی باید روی آدمهای جلسه فکر کنند و سوژه های مناسبی را که می توان در آن جلسه مطرح کرد به خود یادآور شوند و یا آن را یادداشت کنند تا با شرکت در جلسه‌ای همگانی کم نیاورند
اگر سخنران هستید
از روخوانی کردن یک سخنرانی از روی یک متن بپرهیزید زیرا خواندن با حرف زدن تفاوت بسیاری دارد زیرا بسیاری از مفاهیمی که قرار است شما به مخاطبتان برسانید از طریق زبان بدن و زیر و بمی صدا منتقل می شود که روخوانی کردن این موضوع را مختل می کند و باعث می شود مخاطب نتواند پیام شما را بخوبی درک کند. حتی پژوهش ها نیز نشان داده آندسته از نامزدهای ریاست جمهوری که سخنرانی هایشان را از روی کاغذ می خوانند شانس کمتری برای رای جمع کردن از مردم دارند. لذا کاغذها را فراموش کنید.
اگر می خواهید خیلی پر انرژی و شاد به نظر برسید و همه دور شما حلقه بزنند
تا خودتان شوری نداشته باشید، نمی‌توانید در هیچ کسی شوری ایجاد کنید. دل به دل راه دارد و در نتیجه، باید حتما در دل شما شور وجود داشته باشد تا بتوانید شور ایجاد کنید.
لطفا الکی ادای کسانی را که با حرارت و هیجان حرف می‌زنند، درنیاورید؛ چون حسابی یخ خواهید کرد.
حتما لازم است که خونسرد باشید، خودتان را نبازید، الکی قافیه را نبازید، در ضمن لازم است که بسیار حاضر جواب بوده و حضور ذهن بالایی هم داشته باشید. البته یکی از بزرگان گفته سخن گفتن جلوی جمع، اصلا خودش به‌طور خودبه‌خود حضور ذهن هم می‌آورد.