در سال‌های دوری که هنوز دندانپزشکی
نوین در ایران وجود نداشت و تعداد دندانپزشکان اندک بود، برخی افراد به‌صورت تجربی
و سپس با همان معدود دندان‌پزشکانی که در حوزه بهداشت و درمان حضور داشتند، کار و تجربیاتی
کسب می‌نمودند. دندانپزشکان تجربی به‌دلیل خلا شدید افراد تحصیل‌کرده و متخصص در جامعه،
این اقبال را یافتند تا سال‌ها بدون رقیب در حوزه دندانپزشکی فعالیت کنند. با افزایش
تدریجی جمعیت دندانپزشکان و تداخل کاری با کمک‌دندان‌پزشکان تجربی، به‌طور طبیعی زمزمه‌های
حذف این گروه آغار شد. اما کمک‌دندان‌پزشکان تجربی که سالیان متمادی در این رشته فعالیت
داشتند و آینده کاری خود را در معرض خطر می‌دیدند، با مراجعه به مراجع قانونی و پیگیری
حقوق کاری خویش، تمام نفوذ و روابط خود را به کار گرفتند تا سرانجام در 22 بهمن ماه
سال 53، مجلس شورای ملی و در 8 اردیبهشت ماه سال 54، مجلس سنا را مجاب به تصویب قانونی
کنند که بر مبنای آن کمک‌دندان‌پزشکان تجربی به رسمیت شناخته شدند و زمینه برای اخذ
مجوز رسمی کار این گروه فراهم شد. در حالی که پیش‌بینی این بود با گذر 2 تا 3 دهه و
بازنشستگی تدریجی این افراد، دیگر رده شغلی‌ای به نام کمک‌دندان‌پزشک تجربی در کشور
موجود نباشد. پس از انقلاب اسلامی نیز گروهی از همین افراد با تلاش و پیگیری حقوقی
خود مصوبه قبلی را برای اجرای مجدد احیا کردند و در پناه آن، جمع دیگری نیز به این
گروه افزوده شدند!
منبع:سلامت