ایبوپروفن که در میان مردم بیشتر به نام بروفن شناخته می‌شود یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی یا (NSAID) است. این دارو با نامهای تجاری گوناگونی مثل ادویل (Advil)، موترین (Motrin) ، نورفن (Nurofen)، ادویژل، ژلوفن و … در ایران عرضه می‌شود. بروفن (BROFEN) قرص صورتی رنگ و تقریبا حجیمی است که معمولا خانم‌ها با کوچکترین احساس دردی به سراغ آن می‌روند! ژلوفن (GELOFEN) نیز کپسول نرم و سبز رنگ یا قرمز رنگ و حاوی ماده موثره ایبوپروفن است. خانواده اِن‌سِید (NSAID)ها کاربرد فراوانی در بیماریهای گوناگون دارند: از کنترل تب و کاهش درد گرفته تا درمان بیماریهای التهابی و روماتیسمی. ژلوفن و بروفن هر دو حاوی یک ماده موثر هستند و فقط شکل دارویی ان‌ها با هم فرق می‌کند. ظاهرا همین شکل دارویی متفاوت باعث می‌شود که این دو دارو کمی در آثار و عوارض با هم تفاوت داشته باشند. در کپسولهای نرم ژلوفن، ماده موثره بصورت محلولی داخل غلافهای ژلاتینی قرار گرفته و به محض رسیدن به معده این غلاف باز می‌شود و مواد درون خود را رها می‌کند به همین دلیل برخی منابع جذب ژلوفن را سریع‌تر از قرص بروفن می‌دانند که باعث می‌شود اثر بخشی دارو سریع‌تر باشد.
اما در قرص بروفن همان ماده موثره به صورت جامد و همراه با مواد حجم دهنده عرضه می‌شود که نیاز دارد در دستگاه گوارش تحت تاثیر ترشحات گوارشی قرار بگیرد تا بصورت قابل جذب در بیاید، به همین دلیل ممکن است کمی دیر‌تر از ژلوفن شروع به اثر کند. علاوه بر آن بر اساس بعضی منابع همین فرآیند جذب و شکل دارویی باعث می‌شود بروفن عوارض گوارشی بیشتری نسبت به برادر خود (ژلوفن) ایجاد کند. کپسول ژلاتینی ژلوفن و قرص بروفن هر دو یک ماده را به بدن می‌رسانند، بنابراین تفاوت اساسی با یکدیگر ندارند. اما به دلیل فرم متفاوت عرضه ممکن است تاثیر ژلوفن سریع‌تر و عوارض آن کمی کمتر باشد.
(دندانه )