ارتودنسی به کدام روش تاثیرگذاری بهتری دارد؟

این سیستم جزء دستگاه‌های ثابت است. در این سیستم، براکت‌ها و دستگاه‌های ارتودنسی ثابت به‌جای سطح بیرونی، در پشت دندان‌ها چسبانده می‌شوند. از این جهت، ارتودنسی نامرئی واقعی محسوب می‌شود و از جهت دیده نشدن ایده‌آل است؛ ولی به‌دلیل قرار گرفتن در سطح داخلی دندان‌ها در تکلم و غذا خوردن ایجاد مشکل کرده و باعث آزردگی زبان می‌شود. 

رعایت بهداشت و تمیز کردن اطراف براکت‌ها هم در این سیستم مشکل‌تر است. از دیگر مشکلات این دستگاه‌ها هزینه بسیار زیاد آن نسبت به دستگاه‌های رایج ارتودنسی است. برای متخصص ارتودنسی نیز دسترسی به براکت‌ها در این روش نسبت به روش‌های رایج مشکل‌تر است. باتوجه به موارد فوق معمولا متخصصان ارتودنسی استفاده از روش لینگوال را توصیه نمی‌کنند.

سیستم صفحات شفاف ( Crystal Clear system-Invisalign)

این روش درواقع نامرئی نیست ولی از یکسری صفحات پلاک مانند شفاف برای مرتب کردن دندان‌ها استفاده می‌شود که دید کمتری دارند و جزء ارتودنسی متحرک هستند. درمورد بی‌نظمی‌های محدود و مختصر با تشخیص متخصص ارتودنسی قابل استفاده است که در هر جلسه پلاک قبلی از بیمار گرفته و پلاک جدید داده می‌شود و جزء دستگاه‌های متحرک داخل دهانی است. 

براکت‌های هم‌رنگ دندان

در بسیاری از سیستم‌های ارتودنسی ثابت علاوه بر براکت‌های فلزی، براکت‌های هم‌رنگ دندان نیز وجود دارد. براکت‌های هم‌رنگ دندان که معمولا سرامیکی هستند، درواقع نامرئی نیستند؛ ولی میزان دیده شدن و جلب‌توجه آنها نسبت به براکت‌های فلزی کمتر است. براکت‌های فلزی عموما از نظر عملکرد و خواص مکانیکی بر براکت‌های هم‌رنگ دندان برتری دارند و تنها مزیت براکت‌های هم‌رنگ دندان، زیبایی آنها و دیده شدن کمتر آنها نسبت به براکت‌های فلزی است. با این حال اگر دیده نشدن دستگاه ارتودنسی برای بیمار خیلی مهم باشد، استفاده از این روش به‌دلیل استحکام و عدم ایجاد مشکل برای زبان جایگزین مناسبی برای براکت‌های فلزی است.