تست جدید خون می‌تواند به تشخیص بهتر آسیب ضربه مغزی کمک کند

تحقیقات نشان می‌دهد که در مقایسه با سایر پروتئین‌هایی که در ارتباط با آسیب ضربه‌ای مغز شناخته ‌شده‌اند، پروتئین BDNF نتایج بهتری به همراه داشته است.
بعد از وارد شده ضربه به سر و یا جابجایی مهره‌های گردن، چه به خاطر برخورد با ماشین و یا حوادث ورزشی و یا سایر تصادف‌ها، هر ساله میلیون‌ها آمریکایی دچار آسیب ضربه‌ای مغز (TBIs) می‌شوند. TBIs می‌تواند آسیبی خفیف باشد که فقط منجر به سردرد یا تار شدن موقت بینایی ‌شود و یا آسیب‌های شدیدی که به سرگیجه، مشکلات تمرکزی و حافظه، ضعف عضلانی و یا رفتن به کما به مدت چند ماه بینجامد. این علائم چه خفیف چه شدید، به طور عمده به خاطر آسیب به سلول‌های مغزی رخ می‌دهد.
در حال حاضر بسیاری از پزشکان از آزمایش سی‌تی اسکن استفاده می‌کنند تا بتوانند این مسئله را  تشخیص دهند که آیا باید بیمار را به خانه بفرستند تا به فعالیت‌های عادی روزمره خود بازگردد و یا نیاز به مراقبت‌های بیشتری خواهد داشت. با این همه، سی‌تی اسکن تنها می‌تواند خونریزی مغزی را نشان دهد، نه آسیب وارد شده به سلول‌های مغزی که ممکن است بدون خونریزی هم رخ دهد.
در حال حاضر محققان با استفاده از سطوحی از یک پروتئین، که به آن عامل عصب‌گرای مغزی یا BDNF گفته شده و ظرف ۲۴ ساعت از مغز آسیب‌دیده‌ی فرد گرفته می‌شود، توانسته‌اند شدت TBI را شناسایی کرده و به این نتیجه برسند که این بیماری تا چقدر پیش خواهد رفت.
در شرایطی که افراد سالم به طور متوسط ۶۰ نانوگرم در میلی‌لیتر BDNF در خون‌شان دارند، بیمارانی که دچار آسیب مغزی می‌شوند کمتر از یک‌سومِ این مقدار در خونشان وجود دارد، یعنی چیزی حدود ۲۰ نانوگرم در میلی‌لیتر و آنهایی که دچار TBI شدید می‌شوند میزان BDNG خونشان از این مقدار هم کمتر است. علاوه بر این، بیمارانی که میزان BDNF خونشان بالاست، تقریبا شش ماه بعد از آسیب وارد شده خوب می‌شوند. اما بیمارانی که BDNF آنها پایین است، علائم آسیب مغزی همچنان ادامه دارد.
(منبع: medicinenet)

ضربه‌‌ مغزی ممکن است به مشکلات تمرکزی بینجامد