پروسه سقط جنین القایی یا زایمان زودرس در سه ماهه دوم و یا سوم بارداری با استفاده از دارو انجام می‌شود. برای پیشگیری از عوارض احتمالی، دهانه رحم به آرامی و با استفاده از یک متسع‌کننده گشوده می‌شود. داروهای مورد استفاده برای زایمان زودرس بر اساس دستورالعمل‌های خاص پزشک به کار گرفته می‌شوند:
•برخی از داروها به داخل کیسه آمنیوتیک اطراف جنین و یا به خود جنین تزریق می‌شوند. داروهای قابل تزریق از آب نمک (سالین)، دیگوکسین، یا کلرید پتاسیم تشکیل شده‌اند.
•برخی از داروها به داخل واژن تزریق می‌شوند تا دهانه رحم نرم شود. این امر باعث می‌شود که محتویات رحم به دهانه رحم منتقل شوند. پروستاگلاندین‌ها از جمله میزوپروستول از رایج‌ترین داروهای واژینال هستند.
•از برخی داروها نیز به صورت وریدی (یا IV) برای انقباض رحم استفاده می‌شود. اکسی‌توسین (Pitocin) رایج‌ترین داروی مورد استفاده در این زمینه است.
انتظارات پس از درمان
پس از آنکه بدن به دوران غیر بارداری باز می‌گردد، تغییراتی ایجاد می‌شود. به طور معمول، روند بهبود طبیعی بیمار با تغییرات زیر همراه است:
•خونریزی‌های نامنظم تا ۲ هفته اول؛ در هفته اول از تامپون استفاده نکنید.
•گرفتگی عضلات مشابه گرفتگی‌های دوران قاعدگی، که از چند ساعت تا چند روز ادامه خواهد داشت؛ تا زمانی که رحم به اندازه طبیعی‌اش باز گردد.
•تغییر حالات عاطفی به مدت ۲ تا ۳ هفته.
پس از عمل:
•از آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت استفاده می‌شود.
•به بیماران توصیه می‌شود که تا چند روز استراحت کنند. بیماران می‌توانند بنا به وضعیت خود امور عادی‌شان را از سر بگیرند.
•از استامینوفن یا ایبوپروفن برای تسکین درد ناشی از گرفتگی عضلات استفاده می‌شود.
•تا یک هفته نخست از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید.
(منبع: NHS)

سقط جنین به روش دارویی چگونه است؟