در سال ۲۰۱۴ میلادی، سازمان غذاو دارو استفاده از داروهای ترکیبی sofosbuvir و ledipasvir را برای درمان عفونت هپاتیت در بزرگسالان تایید کرد. در سال ۲۰۱۶، این داروی ترکیبی برای درمان انواع دیگر هپاتیت و دیگر بیماری های ویروسی از قبیل HIV و سیروز نیز تایید شد.
معمولا درمان با استفاده از این داروی ترکیبی حدود ۱۲ هفته به طول می انجامد. به دلیل عوارض جانبی درمان، محققان تصمیم گرفتند که دوره های درمان کوتاهتری را امتحان کنند. نتایج نشان می دهد درمان شش هفته ای هپاتیت با استفاده از این ترکیب دارو کفایت می کند و سبب بهبودی در بیمار می شود.
به التهاب کبد هپاتیت گفته می شود. التهاب کبد می تواند به فیبروز، سیروز یا سرطان کبد منجر شود. ویروس هپاتیت مهمترین عامل بروز این بیماری است ولی عفونت های دیگری مانند مواد سمی (مصرف الکل و مواد مخدر) و بیماری های خود ایمنی نیز جزء دلایل هپاتیت محسوب می شوند.
تاکنون پنج ویروس اصلی هپاتیت شناخته شده است که به عنوان هپاتیت نوع A، B، C، D و E شناخته می شوند. احتمال سیروز کبدی و سرطان در دو نوع B و C بیشتر است. هپاتیت نوع A و E معمولا بر اثر مصرف آب و غذای آلوده ایجاد می شوند. هپاتیت نوع B، C و D معمولا نتیجه تماس با مایعات آلوده بدن هستند.
دریافت خون آلوده، تماس با تجهیزات آلوده، انتقال از مادر به نوزاد و تماس جنسی کنترل نشده مهمترین روش های انتقال این ویروس کشنده هستند. این بیماری می تواند با علایمی چون یرقان (زردی پوست و چشم)، تیرگی ادرار، خستگی مزمن، تهوع، درد و استفراغ همراه باشد یا بدون هیچ علامت اولیه ای بروز کند.
منبع: ویرلن